Ο Λένιν για τη μετανάστευση

Ο καπιταλισμός δημιούργησε μια ειδική μορφή μετανάστευσης των λαών. Οι γοργά αναπτυσσόμενες βιομηχανικές χώρες, χρησιμοποιώντας μηχανικό εξοπλισμό σε μεγάλη κλίμακα και εκτοπίζοντας τις καθυστερημένες χώρες από την παγκόσμια αγορά, αυξάνουν τους εγχώριος μισθούς πάνω από το μέσο όρο και έτσι προσελκύουν εργάτες από τις καθυστερημένες χώρες.

Παρακαλώ, από πού πάει για τον κομμουνισμό;

Δρόμοι προς τον κομμουνισμό-Ένα φάντασμα στοιχειώνει την πολιτική συζήτηση στη Γερμανία. Το φάντασμα του κομμουνισμού.

Της

Γκεζίνε Λετς

http://www.epohi.gr/

 

Ένα φάντασμα στοιχειώνει την πολιτική συζήτηση στη Γερμανία. Το φάντασμα του κομμουνισμού. Πολιτικοί της Δεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας, μεγαλοστελέχη της Κρατικής Ασφάλειας και από πίσω εκατοντάδες φλύαροι δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ βλέπουν τον κομμουνισμό, που θεωρούσαν ότι είχε θαφτεί για πάντα, να προβάλλει μέσα από το κόμμα die Linke. 

Κάποιοι μάλιστα ζήτησαν την απαγόρευση του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς, οπωσδήποτε, όμως, τη στενή παρακολούθηση από την Κρατική Ασφάλεια. Αφορμή ένα άρθρο της συμπροέδρου του κόμματος Γκεζίνε Λετς με τίτλο «Δρόμοι προς τον κομμουνισμό» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Junge Welt». H «Junge Welt», γνωστή στους αναγνώστες της «Εποχής», διοργανώνει κάθε χρόνο ένα διεθνές συνέδριο που φέρει το όνομα της Ρόζας Λούξεμπουργκ. 

Φέτος ο τίτλος του συνεδρίου ήταν «Παρακαλώ, από πού πάει για τον κομμουνισμό;» Σε αυτό 5το πλαίσιο δημοσίευσε άρθρο της  Γκεζίνε Λετς. Κι εκεί υπάρχει η τρομερή φράση: «Τους δρόμους προς τον κομμουνισμό μπορούμε να τους βρούμε μόνο αν ξεκινήσουμε το δρόμο μας και δοκιμάσουμε, είτε είμαστε στην αντιπολίτευση είτε στην κυβέρνηση.» Επομένως, λέει η Ιερά Συμμαχία, το die Linke, επιδιώκει την εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος, άρα είναι αντισυνταγματικό κόμμα. Βέβαια, στη Γερμανία υπάρχει και δρα το μικρό Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα –που παρακολουθείται στενά από την Κρατική Ασφάλεια, αλλά είναι νόμιμο, με γραφεία, εφημερίδα κ.λπ. 

Η επίθεση κατά του die Linke αποσκοπεί (και εν μέρει το κατάφερε) να ανακόψει την ανοδική πορεία του κόμματος, αλλά όχι μόνο. Η απαγόρευση ή έστω η παρεμπόδιση της χρήσης του τίτλου «κομμουνιστικός» σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, προτάσεις για ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η απόρριψη βιβλίων από εκδότες, εάν ο συγγραφέας είναι ύποπτος ότι πάσχει από κομμουνισμό, η μεγάλη δυσκολία μαρξιστών επιστημόνων να βρουν θέση στα Πανεπιστήμια, όλα αυτά εξαπλώνονται στον «χώρο ελευθερίας» που σύμφωνα με τις Συνθήκες, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτή τη συγκυρία έγινε η επίθεση κατά του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς, και επομένως δεν είναι μόνο γερμανική υπόθεση.

 Η Γκεζίνε Λετς δεν έκανε πίσω στην επίθεση που δέχτηκε, ούτε και όταν επικρίθηκε και από συντρόφους της. Κι όμως η ίδια δεν χαρακτηρίζει τον εαυτό της κομμουνίστρια, συγκαταλέγεται μάλιστα στη «μετριοπαθή» πτέρυγα του κόμματός της που είχε προτείνει να είναι αυτή μόνη πρόεδρος.

τα κείμενα του σβησμένου αγγλικού ιστοτόπου Class Against Class

http://libcom.org/library/class-against-class-archive


το Class Against Class ήταν ένας αγγλικός ιστοτόπος με θεωρητικά κείμενα με κοινό γνώμονα τη προώθηση της αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης.

ο κινηματικός ιστοτόπος libcom.org έσωσε και επαναδημοσίευσε τα κείμενα του Class Against Class που σβήστηκαν από το καπιταλιστικό Yahoo Geocities.

Toni Negri
Keynes and the Capitalist Theory of the State post-1929
Capitalist Domination and Working Class Sabotage
Crisis of The Crisis State
Archaeology and Project.. The Mass Worker and the Social Worker 

ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΙΝΕΙΤΑΙ Η ΚΟΥΒΑ; ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ Η ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ;

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ''ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ'' 

Στις 13 Σεπτεμβρίου, μια ανακοίνωση της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας της Κούβας (CTC), που δημοσιεύθηκε στην Granma ανακοίνωσε μια σειρά από ριζικές αλλαγές στην οικονομία της χώρας. Τα μέτρα αυτά προήλθαν ωςαποτέλεσμα της σοβαρής οικονομικής κρίσης που επηρεάζει την Κούβα, η οποία έχει πληγεί σκληρά από την ύφεση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Το γεγονός αυτό, τονίζει την εξάρτηση της Κούβας από την παγκόσμια αγορά αλλά και την αδυναμία της «οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μία χώρα».

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

• Χρήστος Καραμάνος: Το ευρωομόλογο μπορεί να είναι απάντηση της Αριστεράς;
• Στάθης Κουβελάκης: Αν η Αριστερά δεν παίξει το ρόλο της τώρα, γιατί υπάρχει;
• Κώστας Βεργόπουλος: Για τον κόσμο η εξέγερση είναι μονόδρομος
• Κώστας Λαπαβίτσας: Για την ανασύνταξη της Αριστεράς
• Aλέκος Αλαβάνος: «Μάθε. Έχεις θάρρος και ψυχή γενναία» 

Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ και ο Κώστας Δουζίνας στο Red Notebook

Κοινή συνέντευξη στο Red Notebook, τα «Ενθέματα» της Κυριακάτικης Αυγής και την Εποχή

H επίσκεψη του Σλάβοϊ Ζίζεκ στην Αθήνα αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για τον κόσμο της Αριστεράς, όπως έδειξε και το κατάμεστο Μεγάλο Αμφιθέατρο Χημικών του Μετσόβιου, όπου μίλησε στις 19 Δεκεμβρίου, προσκεκλημένος του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης.
Ο Ζίζεκ μαζί με τον Κώστα Δουζίνα (αντιπρύτανη και διευθυντή του Birkbeck Institute for the Humanities, στενό φίλο και έναν από τους βασικούς συντελεστές της πρόσκληση του Ζίζεκ στην Ελλάδα) μίλησαν, σε μια κοινή συνέντευξη, αποκλειστικά στην Αυγή, την Εποχή και το RedNotebook, απαντώντας σε ερωτήματα που τους θέσαμε. Είναι η μοναδική συνέντευξη που έδωσε ο Σλοβένος στοχαστής σε ελληνικές εφημερίδες όσο βρισκόταν στη χώρα μας.
Τη συνέντευξη πήραν η Ιωάννα Μεϊτάνη από τα «Ενθέματα» της Αυγής, η Ιωάννα Δρόσου, η Όλγα Μπαλαούρα και ο Θωμάς Τσαλαπάτης από την Εποχή, ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος και ο Χρήστος Σίμος από το RedNotebook. Το πρώτο μέρος της συζήτησης θα δημοσιευτεί στην Εποχή, ενώ το δεύτερο στα «Ενθέματα» της Κυριακάτικης Αυγής (9.1.2011). Στο Red Notebook δημοσιεύεται ολόκληρο το κείμενο, καθώς και το βίντεο της συνέντευξης στα αγγλικά.
Ευχαριστούμε θερμά τον Κώστα Δουζίνα για τη βοήθειά του, χάρη στην οποία και πραγματοποιήθηκε η συζήτηση.

* * * *

Η συνέντευξη σε βίντεο:
πρώτο μέρος | δεύτερο μέρος | τρίτο μέρος | τέταρτο μέρος

* * * *

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ

Για τον ιμπεριαλισμό

Τι είναι ιμπεριαλισμός; Συνήθως κατανοείται ως η επιθετική δράση με τη μορφή των στρατιωτικοπολιτικών επεμβάσεων των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, σε άλλα υποδεέστερα απ' αυτά κράτη, ως μέρος της εξωτερικής πολιτικής αυτών των κρατών και αναπόσπαστο στοιχείο των διεθνών σχέσεων που αναπτύσσουν, έξω και ανεξάρτητα από την οικονομική βάση συνολικά του καπιταλιστικού κόσμου. Είναι όμως σωστή αυτή η προσέγγιση; Ο ιμπεριαλισμός χαρακτηρίζει συγκεκριμένη ιστορικά εποχή του καπιταλισμού, η οποία αρχίζει σύμφωνα με το Λένιν στις αρχές του 20ού αιώνα.

O ιστορικός- οικουμενικός ρόλος της εργατικής τάξης

Η εργατική τάξη κατά τις τελευταίες δεκαετίες υπέστη μια ήττα μεγάλων διαστάσεων. Παράλληλα με τις οικονομικές και πολιτικές επιθέσεις, η αστική τάξη και οι απολογητές της εξαπέλυσαν μια μεγάλη ιδεολογική επίθεση που επικεντρωνόταν στην άρνηση του ρόλου της εργατικής τάξης, ως της πιο επαναστατικής τάξης της κοινωνίας, και στις ιδέες ενός ανεξάρτητου κόμματος της εργατικής τάξης, της προλεταριακής επανάστασης και της κατάκτησης της εξουσίας. Αυτή η επίθεση έφτασε ως και την άρνηση της ίδιας της ύπαρξης της εργατικής τάξης.

Μαρξισμός και ελεύθερο λογισμικό: Η δημιουργία υποδομών είναι το ζουμί της επανάστασης!

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1245226
Άννα Ν. Αθανασιάδη

το κίνημα του ελεύθερου λογισμικού δείχνει το σωστό δρόμο: η δημιουργία υποδομών είναι η ίδια η ουσία της επανάστασης, και όχι η ένοπλη ή κινηματική πάλη ενάντια στη πολιτική και οικονομική εξουσία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο Μαρξ στη θεωρία του ανέπτυξε την εξής σκέψη:

Οι φεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής αναπτύχθηκαν μέσα στην αρχαία Ρωμαϊκή κοινωνία αργά-αργά μέσα σε αιώνες μέχρι να ωριμάσουν και να αντικαταστήσουν όλη την αρχαία οικονομία από την φεουδαρχική.  Παρομοίως, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής γεννήθηκαν μέσα στη φεουδαρχική κοινωνία και μετά από αιώνες, αφότου οι αστοί είχαν τον έλεγχο της οικονομικής παραγωγής, εκδηλώθηκαν οι αστικές επαναστάσεις που εδραίωσαν τη μπουρζουαζία και στη πολιτική σφαίρα.  Δηλαδή η κοινωνική αλλαγή εμφανιζόνταν πρώτα στην οικονομία, όπου μια τάξη έπαιρνε τον οικονομικό έλεγχο από μια άλλη τάξη, και έπειτα μετά από πολύ καιρό ερχόνταν και ο πολιτικός μετασχηματισμός (επαναστατικός ή μη).

Peter Kropotkin Η κατάκτηση του ψωμιού

με μεγάλη χαρά αναδημοσιεύω το ύψιστης πολιτικής σημασίας βιβλίο του Π. Κροπότκιν που πρωτοδημοσιεύτηκε στο http://www.vrahokipos.net/kropotkin/

Πρόκειται για μια προσπάθεια συλλογικής μετάφρασης
του κλασικού αυτού έργου του Κροπότκιν στην ελληνική γλώσσα.

Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε τον Απρίλη του 2003
στις δημοσιεύσεις 97319 & 176811 του Athens Indymedia.

Οι μεταφράσεις της ελληνικής γλώσσας, όπως άλλωστε και "οι πηγές", το αγγλικό & το γαλλικό κείμενο που βρέθηκαν στοAnarchy Archives,
είναι χωρίς copyright και ελεύθερες προς χρήση,
σύμφωνα με το GNU project.

Εδώ κατατίθονται τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της προσπάθειας,
η οποία παραμένει ανολοκλήρωτη ως προς την τελική της επιμέλεια.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος

Κεφάλαιο 1: Ο πλούτος μας
Κεφάλαιο 2: Ευημερία για όλους

Κεφάλαιο 3: Αναρχοκομμουνισμός

Κεφάλαιο 4: Απαλλοτρίωση

Κεφάλαιο 5: Διατροφή

Κεφάλαιο 6: Κατοικία

Κεφάλαιο 7: Ένδυση

Κεφάλαιο 8: Τρόποι και μέσα

Κεφάλαιο 9: Η ανάγκη της πολυτέλειας

Κεφάλαιο 10: Ευχάριστη εργασία

Κεφάλαιο 11: Ελεύθερη συμφωνία

Κεφάλαιο 12: Αντιρρήσεις

Κεφάλαιο 13: Το μισθολογικό σύστημα του κολλεκτιβισμού

Κεφάλαιο 14: Κατανάλωση και παραγωγή

Κεφάλαιο 15: Ο καταμερισμός της εργασίας

Κεφάλαιο 16: Η αποκέντρωση της βιομηχανίας

Κεφάλαιο 17: Αγροκαλλιέργεια

Για τα καθήκοντα μας ως κομμουνιστές

«Στα χρηματιστήρια του πλούτου, το 2011 αναμένεται επικερδής χρονιά... Υπάρχει όμως ανάγκη ιδεών που θα συνέχουν τους λαούς, διότι μια μεγάλη ιδέα γίνεται ακαταμάχητη υλική δύναμη. Με τη γενίκευση της λιτότητας και την επέκταση της ανεργίας, το σημερινό σύστημα αντιμετωπίζει την κοινωνία ως “λάφυρο”, όχι ως παραγωγική δύναμη, και βασίζεται στην αρπαγή και μεταφορά του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω. Στο χέρι μας όμως είναι να αναπτύξουμε ψυχολογία αντίστασης εξεγειρόμενοι ενωμένοι απέναντι στην αδικία». («Ανάγκη ενότητας και αντίστασης», Αυγή 1/1/2011.)

Αυτά μοιάζουν περισσότερο με χριστιανικά κηρύγματα περί αγάπης και ενότητας παρά με ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα στηριγμένο σε μεταβατικά αιτήματα που να οργανώνουν και να κινητοποιούν την εργατική τάξη. Με τέτοιους όρους δεν μπορεί να υπάρξει θετική συμμετοχή της αριστεράς στο εργατικό κίνημα και τη διαμόρφωση των κοινωνικών εξελίξεων.

Στο κρίσιμο ζήτημα της συνένωσης του εργατικού κινήματος και του κινήματος των ανέργων μπορεί ν’ απαντήσει μόνο το μεταβατικό αίτημα για κινητή κλίμακα ωρών (“να δουλεύουμε λιγότερο, να δουλεύουμε όλοι χωρίς μείωση των αποδοχών”). Αλλά η αριστερά δεν θέλει να προβάλλει τέτοια αιτήματα.