Η οικοδόμηση της νέας, της αταξικής κοινωνίας, του κομμουνισμού, δεν αποτελεί απλώς και μόνο μία μετάβαση από κάποιο σχηματισμό σε κάποιον άλλο, αλλά συνιστά την εμφάνιση και την διαμόρφωση ενός ριζικά νέου τύπου κοινωνικής ανάπτυξης. Πρόκειται για μία κοσμοϊστορική αλλαγή, η οποία, ως προς το βάθος, την κλίμακα και τις προοπτικές της υπερβαίνει ακόμα και την μετάβαση της αρχαιότητας από την προ-ταξική στην ταξική κοινωνία. Πρόκειται για μία άρνηση-διαλεκτική άρση, τόσο των ταξικών ανταγωνιστικών τύπων ανάπτυξης της κοινωνίας, όσο και των πριν από αυτούς βαθμίδων, δηλ. ολόκληρης της μέχρι τώρα ιστορίας της ανθρωπότητας και των προϋποθέσεων της. Η επισήμανση αυτή θα πρέπει να υπολογίζεται όταν διατυπώνονται διάφορες εικασίες και εκτιμήσεις σχετικά με τους ρυθμούς οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, με τις δυσκολίες που προκύπτουν κ.λ.π. Η επισήμανση αυτή αφορά επίσης τις δυσκολίες, την αντιφατικότητα και τον ιδιαίτερα περίπλοκο χαρακτήρα των σχετικών θεωρητικών προσεγγίσεων..."

Δ. Πατέλη, Μ. Δαφέρμου, Π. Παυλίδη

2/27/2011

Επαναοικιοποίηση των κοινών στον κομμουνισμό

συγγραφέας: Michael Hardt
έτος: 2011
πηγή: Guardian
μετάφραση από: xaris xaris
Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε το φθινόπωρο του 2008 έχει προγραμματίσει εκ νέου την κυρίαρχη άποψη του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού. Μεχρι πρόσφατα, κάθε κριτική στις νεοφιλελεύθερες στρατηγικές της απορύθμισης, ιδιωτικοποίησης και μείωσης των δαπανών του κράτους πρόνοιας –πόσο μάλλον από το κεφάλαιο- ακουγόντουσαν από τα κυρίαρχα media ως τρελές απόψεις. Ωστόσο στις αρχές του 2009, το Newsweek στο εξώφυλλο του, ανακήρυξε, με περισσή ειρωνεία, ότι «Τώρα είμαστε όλοι σοσιαλιστές». Ο κανόνας του κεφαλαίου ξαφνικά άνοιξε το ζήτημα, από αριστερά και δεξιά και για κάποιο διάστημα τουλάχιστον, κάποιου είδους σοσιαλιστικής ή κεϋνσιανής κρατικής ρύθμισης και διαχείρισης φαίνεται αναπόφευκτη.

2/13/2011

O Kέυνς και η Καπιταλιστική Θεωρία του Κράτους μετά το 1929 (Toni Negri-1967).


O Kέυνς και η Καπιταλιστική Θεωρία του Κράτους μετά το 1929 (Toni Negri-1967).


Τμήμα 1ο Το 1929 ως θεμελιώδης στιγμή για μια περιοδολόγηση του σύγχρονου κράτους.

Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τα γεγονότα του Κόκκινου Οκτώβρη του 1917. Τα γεγονότα αυτά μπορούν να ιδωθούν ως η κλιμάκωση ενός ιστορικού κινήματος που ξεκίνησε με την εξέγερση του Ιουνίου του 1848 στους δρόμους του Παρισιού, όταν το νεωτερικό βιομηχανικό προλεταριάτο συνειδητοποίησε την ταξική του αυτονομία και τον ανεξάρτητο ανταγωνισμό του με το καπιταλιστικό σύστημα. Μία ακόμα αποφασιστική καμπή σημειώθηκε ξανά στο Παρίσι με την Κομμούνα του 1871, η ήττα της οποίας οδήγησε στην γενίκευση της ανάγκης για συγκρότηση κόμματος και στην έντονη ευαισθητοποίηση να οργανωθεί πολιτικά η αυτονομία της τάξης.
1848-1871, 1871-1917. Αυτή η περιοδολόγηση φαίνεται να παρέχει το μόνο επαρκές πλαίσιο για την θεωρητικοποίηση του σύγχρονου κράτους. Ένας τέτοιος προσδιορισμός πρέπει να λάβει υπ’ όψη του τη συνολική αλλαγή στις σχέσεις ταξικής εξουσίας, η οποία αποκαλύφθηκε μέσα από τις επαναστατικές κρίσεις του τελευταίου τέταρτου του 19ου αιώνα.

2/07/2011

40 χρόνια ΕΚΚΕ, απολογισμός και συμπεράσματα

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 30 – 1 εκδήλωση για τα 40 χρόνια αγώνες του ΕΚΚΕ. Στην εκδήλωση συμμετείχαν εκπρόσωποι του ΝΑΡ, της ΑΡΑΝ, του ΣΕΚ, του ΚΚΕ(μ-λ) και του DHKPC της Τουρκίας με σύντομους αγωνιστικούς χαιρετισμούς. Παρευρέθηκε ακόμη εκπρόσωπος της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ανασύνταξη.

Παρακάτω δημοσιεύουμε την κεντρική εισήγηση που παρουσίασε ο σ. Χ.Μπίστης.









ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ Ε.Κ.Κ.Ε.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Και πρώτα απ’ όλα σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας στη σημερινή μας συγκέντρωση για τα 40 χρόνια αγώνες του ΕΚΚΕ. Μια παρουσία με τις παρατηρήσεις σας, σήμερα η με όποια άλλη ευκαιρία, χωρίς τις οποίες θα παραμένουν ανολοκλήρωτα ο απολογισμός και τα συμπεράσματά μας.