Η οικοδόμηση της νέας, της αταξικής κοινωνίας, του κομμουνισμού, δεν αποτελεί απλώς και μόνο μία μετάβαση από κάποιο σχηματισμό σε κάποιον άλλο, αλλά συνιστά την εμφάνιση και την διαμόρφωση ενός ριζικά νέου τύπου κοινωνικής ανάπτυξης. Πρόκειται για μία κοσμοϊστορική αλλαγή, η οποία, ως προς το βάθος, την κλίμακα και τις προοπτικές της υπερβαίνει ακόμα και την μετάβαση της αρχαιότητας από την προ-ταξική στην ταξική κοινωνία. Πρόκειται για μία άρνηση-διαλεκτική άρση, τόσο των ταξικών ανταγωνιστικών τύπων ανάπτυξης της κοινωνίας, όσο και των πριν από αυτούς βαθμίδων, δηλ. ολόκληρης της μέχρι τώρα ιστορίας της ανθρωπότητας και των προϋποθέσεων της. Η επισήμανση αυτή θα πρέπει να υπολογίζεται όταν διατυπώνονται διάφορες εικασίες και εκτιμήσεις σχετικά με τους ρυθμούς οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, με τις δυσκολίες που προκύπτουν κ.λ.π. Η επισήμανση αυτή αφορά επίσης τις δυσκολίες, την αντιφατικότητα και τον ιδιαίτερα περίπλοκο χαρακτήρα των σχετικών θεωρητικών προσεγγίσεων..."

Δ. Πατέλη, Μ. Δαφέρμου, Π. Παυλίδη

6/01/2014

Η θεωρία των Τριών Κόσμων

Σωστή ή λάθος, μαρξιστική ή αντιμαρξιστική, γραμμένη από τον ΜΑΟ ή από άλλους   η θεωρία των τριών κόσμων έπαιξε σε σημαντικό βαθμό ένα μεγάλο ρόλο στην τελευταία φάση του Μαοϊσμού. Καλό διάβασμα...

Η θεωρία των Τριών Κόσμων

1/23/2014

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Πρόκειται για μια ενότητα κείμενων και άρθρων μου που πειραματίζονται και αναστοχάζονται μια αλλαγή παραδείγματος στην προοπτική της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. 

Τα κείμενα και τα άρθρα είναι δημοσιευμένα
στο www.argiros.net και ως ενότητα με την μορφή βιβλίου- που ίσως κάποτε θα ήθελα να εκδοθεί- βρίσκονται στο  http://www.scribd.com



πηγή

7/04/2013

Το πρόβλημα του στερεότυπου και η χεγκεελιανή ανάλυση της γνωστικής διαδικασίας


Νεκτάριος Λιμνάτης




Σκοπός της παρούσας εργασίας δεν είναι τόσο η σύνδεση κοινωνικής ψυχολογίας και φιλοσοφίας, όσο η σύνδεση της τελευταίας με ζητήματα της καθημερινής ζωής, μέσω ενός παραλληλισμού επιστημολογικής προσέγγισης και καθημερινής ζωής, μέσω της αντιπαραβολής κάποιων δομών της πρώτης και της δεύτερης.
Στο πρώτο μέρος, η αναφορά σε ζητήματα και κατηγορίες με τις οποίες ασχολείται πρωτίστως η ψυχολογική επιστήμη είναι περισσότερο λειτουργικής φύσης και σκοπό έχει να διασαφηνίσει μερικά προκαταρκτικά ερωτήματα, τα οποία αλλιώς θα φαίνονταν αστή­ρικτα. Οι κατηγορίες της κοινωνικής ψυχολογίας συνιστούν την «πρώτη ύλη», η οποία υποβάλλεται στη συνέχεια σε φιλοσοφική ανάλυση. Η παραπάνω επισήμανση εγείρει, για άλλη μια φορά, το ζήτημα της οργανικής προσέγγισης των κοινωνικών προβλημάτων από το σύνολο των επιστημών του ανθρώπου, κάτι που σήμερα στα πλαίσια του «υποδουλωτικού καταμερισμού της εργασίας» (Μαρξ) φαίνεται όλο και πιο δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Το πρόβλημα αυτό, βέβαια, δεν είναι δυνατό να λυθεί στα πλαίσια της παρούσας εργασίας.
Η χρήση ρωσικών πηγών έχει να κάνει με δυο πράγματα. Αφενός μεν, όσον αφορά το στε­ρεότυπο, παραπέμπουν σε μερικές τυπικές προσεγγίσεις στο πρόβλημα από τη μαρξιστική σκέψη. Η επιλογή ρωσικών πηγών ως εδώ (και όχι ελληνικών ή αγγλικών κ.λ.π.) είναι επου­σιώδης. Αφετέρου δε, οι αναφορές στη σχέση Διάνοιας και Λόγου (κυρίως στον Β.Α. Βαζιούλιν) έχουν να κάνουν με μερικές ιδιομορφίες στην προσέγγιση της σχέσης του Χέγκελ με τον Μαρξ. Χωρίς να θέλω να γίνω υπερβολικός, γιατί υπάρχει τεράστια διεθνής βιβλιογραφία πά­νω σ' αυτό το ζήτημα, νομίζω πως στην τέως Σοβιετική Ένωση έχουν γίνει σοβαρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση που, τολμώ να πω, υπερβαίνουν τόσο την ακαδημαϊκή χρήση του Χέγκελ ως φιλόσοφου της Απόλυτης Γνώσης (π.χ. στις ΗΠΑ) όσο και την αποσπασματική αναφορά σ' αυτόν από την παραδοσιακή μαρξιστική σκέψη.

 Κατά την γνώμη μου, τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη περίπτωση, ο Χέγκελ αντιμετωπίζεται σαν «ψόφιο σκυλί», όπως συνήθιζε να λέει ο Μαρξ: ενώ στηην πρώτη περίπτωση υποτιμάται η ανεπάρκεια και ο μυστικι­σμός του, στη δεύτερη, υποτιμάται το βάθος και η σημασία του, η οργανική του σχέση με ζητή­ματα μαρξιστικής μεθοδολογίας, θεμελιώδη ερωτήματα, τόσο θεωρητικής όσο και πρακτικής σημασίας, ξεφεύγουν από την προσοχή του ερευνητή σε μια τέτοια προσέγγιση.
Να σημειώσω, τέλος, πως τα παραπάνω ζητήματα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία αν λά­βει κανείς υπόψη την ιστορική κρίση του κλασικού μαρξισμού και την ανάγκη, τόσο επι­στημονικής εξήγησης της κρίσης όσο και αυτοϋπέρβασης του μαρξισμού.

5/19/2013

ΔΕΚΑ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΣΗΜΕΡΑ



1. Μονάχα η συνειδητή χειραφετητική δραστηριότητα του προλεταριάτου μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή του καπιταλισμού και στη δημιουργία της κομμουνιστικής κοινωνίας. Ο κομμουνισμός είναι το ριζοσπαστικό πρόταγμα που αναδεικνύεται ως αναγκαιότητα από τις πραγματικές κοινωνικές σχέσεις και αντλεί την ισχύ του από μια ορθολογική και ηθική χειραφετητική επιταγή: τη συγκρότηση του ανθρώπινου είδους σε κοινότητα, τη δημιουργία μιας πανανθρώπινης κοινωνίας που διέπεται από την αρχή της δικαιοσύνης, νοούμενης ως μια καθολική σχέση ισοτιμίας και συλλογικότητας μεταξύ των ανθρώπων.

2. Η προλεταριακή επανάσταση δεν είναι μια αυθόρμητη διαδικασία που προκαλείται αυτόματα από τις συνθήκες ζωής που βιώνει η εργατική τάξη μέσα στον καπιταλισμό και η οποία εκτυλίσσεται εξίσου αυθόρμητα προς την αταξική κοινωνία μέσω της ίδιας της αντικειμενικής λογικής των πραγμάτων, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των δρώντων κοινωνικών υποκειμένων τα οποία εμφορούνται από την εγωιστική επιθυμία να προαγάγουν τη δική τους κοινωνική θέση. Η κοινωνική εξέλιξη δεν είναι μια μηχανική διαδικασία, η επανάσταση δεν είναι έργο της «αόρατης χειρός» και η κοινωνική απελευθέρωση δεν είναι μια εγωιστική υπόθεση. Το προλεταριάτου δεν είναι, ασφαλώς, ένα καθαρά ηθικό υποκείμενο και δεν μπορεί να υπερβεί τον εμπειρικό καθορισμό της βούλησής του. Ωστόσο, αυτή η βούληση για να είναι βούληση απελευθερωτική πρέπει να είναι βούληση καθολική, πρέπει να πηγάζει από την ανάγκη ριζικής υπέρβασης της αστικής κοινωνίας και να θέτει το ζήτημα της δημιουργίας μιας κοινωνίας του ανθρώπινου είδους. Η κομμουνιστική απελευθέρωση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν οι πρωταγωνιστές της, οι εκατοντάδες εκατομμύρια προλετάριοι, δεν έχουν υψηλή συνείδηση του σκοπού της δράσης τους.

5/16/2013

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΈΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΉ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ

kyklos neosΤο κείμενο που ακολουθεί αποτελεί συμπύκνωση του κύκλου τεσσάρων συζητήσεων που πραγματοποιήθηκε το Μάρτη, με πρωτοβουλία της Κόκκινης Ορχήστρας στην Αθήνα. Δεν απηχεί κατ’ ανάγκη τις απόψεις όλων των συμμετεχόντων στον κύκλο, αντανακλά ωστόσο τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε.
Στο τέλος του κύκλου αποφασίστηκε να ανοίξει ένας νέος κύκλος ζύμωσης που να καταλήξει καταρχήν σε μια διακήρυξη κάλεσμα για μια οργάνωση της επαναστατικής μειοψηφίας καθώς και για επιμέρους ζητήματα που αφορούν την τρέχουσα συγκυρία (κρίση, κίνημα στην εποχή του μνημονίου, πολιτική κατάσταση, αριστερά), καθήκοντα-τακτικές (για μια επαναστατική δράση μακριά από την πεπατημένη του οικονομισμού), συγκρότηση σε οργάνωση. Έτσι το κείμενο αυτό είναι ταυτόχρονα και το έναυσμα για αυτό το νέο κύκλο. Όποιος-α επιθυμεί να συμμετάσχει στον νέο αυτό κύκλο θα πρέπει να επικοινωνήσει στην ηλεκτρονική διεύθυνση: avantgarde09ko@gmail.com


συνέχεια