Το παρακάτω κείμενο ελπίζω να συνεισφέρει σε μια ψύχραιμη και ιστορικά ορθή αντιμετώπιση της ιστορικής περιόδου.
η συζήτηση εδω http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1108595 ανέδειξε,πάνω από όλα, ότι υπάρχει πλήρης έλλειψη πρωτογενών πηγών πληροφόρησης. Σε προσωπικό επίπεδο, πιστεύω ότι οι απαντήσεις δεν είναι επαρκείς και ικανοποιητικές, ωστόσο, λίγη σημασία έχει..
Κάποιες παρατηρήσεις: η συνέντευξη έγινε 3 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Καμπότζης και λίγους μήνες πριν την εισβολή του Βιετνάμ (που τα’ χε κάνει «πλακάκια» με την ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ). Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να είναι από τις πρώτες που δίνονταν στο εξωτερικό, και μάλλον δόθηκε κυρίως για τη δημοσιοποίηση της επιθετικής στάσης του Βιετνάμ. Επίσης, έλαβε χώρα λίγους μήνες μετά την αποκάλυψη της ύπαρξης του ΚΚ Καμπότζης, και μετά το 2ο συνέδριο, όπου εντάθηκε η διαπάλη των φραξιών εντός του ΚΚΚ, μεταξύ των οποίων υπήρχε και μια φιλο-βιετναμέζικη. Τα αποσπάσματα της συνέντευξης βρέθηκαν από την Humanité Rouge, στα φύλλα της Τρίτης 18 Απρίλη 1978 (φ.870), και τα δύο επόμενα.
Δυστυχώς βρήκα μόνο αυτά τα αποσπάσματα, κι όχι ολόκληρη τη συνέντευξη (υπάρχει, για όσους είναι σε πανεπιστήμια με δωρεάν πρόσβαση σε επιστημονικά περιοδικά στο: http://www.informaworld.com/smpp/159463602-7597535/title~db=all~content=g791875536 . Αν μπορούν, ας στείλουν το πλήρες κείμενο).
Συνέντευξη Πολ Ποτ σε γιουγκοσλάβους δημοσιογράφους (Μάρτης 1978)
- Σεβαστέ σύντροφε Πολ Ποτ, σύντομα θα γιορτάσετε την 3η επέτειο της απελευθέρωσης της χώρας σας. Θα θέλατε να μας πείτε ποια είναι τα πιο σημαντικά αποτελέσματα της οικοδόμησης και ανοικοδόμησης της χώρας σας κατά τα 3 αυτά χρόνια; Απ.: Να απαντήσω ευχαρίστως στην ερώτησή σας. Κατά τα 3 σχεδόν προηγούμενα χρόνια, πετύχαμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό ικανοποιητικών αποτελεσμάτων για την ανόρθωση και την ανοικοδόμηση της χώρας, αλλά θα ήθελα πρώτα από όλα να σας πω ότι μας απομένουν πολλά να κάνουμε. Το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα είναι ότι επιλύσαμε το αγροτικό πρόβλημα, κυρίως στον τομέα της ορυζοκαλλιέργειας. Με το να έχουμε επιλύσει το πρόβλημα της παραγωγής ρυζιού, εννοούμε ότι έχουμε επαρκώς ρύζι για τη διατροφή του λαού μας. Το 1976, το σχέδιο προέβλεπε μια απόδοση 3 τόνων paddy (σ.μετάφρ.: είδος ρυζιού) ανά εκτάριο. Έχουμε πετύχει το 80-90% του στόχου αυτού, κάτι που μας επέτρεψε να επιλύσουμε το θέμα των συνθηκών διαβίωσης του λαού μας και να προχωρήσουμε ακόμα και σε εξαγωγές ρυζιού. Το 1977, το πλάνο μας προέβλεπε μια απόδοση 3 τόνων paddy ανά εκτάριο για μια συγκομιδή και 6 τόνων ανά εκτάριο για δύο συγκομιδές το χρόνο. Έχουμε υλοποιήσει αυτό το πλάνο περίπου στο 100%, κάτι που μας επέτρεψε να αποκτήσουμε, το 1977, μια παραγωγή paddy αρκετά ανώτερη από εκείνη του 1976, να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης του λαού μας και να αυξήσουμε την ποσότητα του εξαγόμενου ρυζιού. Το σύνθημά μας είναι «Αν έχουμε ρύζι, θα μπορούμε να έχουμε τα πάντα», γιατί ο λαός θα μπορεί να τρώει, θα έχουμε ρύζι να εξάγουμε και θα μπορούμε να εισάγουμε τα προϊόντα τα οποία έχουμε ανάγκη. Τα αποτελέσματα που πετύχαμε στην αγροτική παραγωγή οφείλονται στις βάσεις που τέθηκαν από τα βασικά αρδευτικά έργα που ήδη έχουμε πραγματοποιήσει. Αυτά τα έργα συνιστούν ένα σημαντικό κεκτημένο που εξασφαλίζουν για το μέλλον την αγροτική και ορυζοκαλλιεργητική παραγωγή. Και εφ’όσον επιλυθεί το αγροτικό πρόβλημα, οι άλλοι τομείς όπως η βιομηχανία, η βιοτεχνία, οι κοινωνικοί και πολιτιστικοί τομείς μπορούν, χάρη σε αυτή τη βάση, εξίσου να αναπτυχθούν. Ένα άλλο σημαντικό αποτέλεσμα είναι ότι μειώσαμε την ελονοσία κατά 90%. Επίσης, οι συνθήκες διαβίωσης του λαού μας στον τομέα της υγείας έχουν πολύ βελτιωθεί. Ένα άλλο σημαντικό αποτέλεσμα είναι η πλήρης εξάλειψη του αναλφαβητισμού που ήταν ένα κατάλοιπο της παλιάς κοινωνίας. Σίγουρα, στην παλιά κοινωνία, υπήρχαν σχολές, λύκεια, κολέγια και δημοτικά σχολεία στις πόλεις, αλλά η πλειοψηφία του αγροτικού πληθυσμού ήταν αναλφάβητη. Τώρα, έχουμε επιλύσει θεμελιωδώς το πρόβλημα αυτό. Ο λαός μας ξέρει να διαβάζει και να γράφει. Είναι αυτές οι βάσεις που θα επιτρέψουν στο λαό μας να ανεβάσει, σταδιακά, το πολιτιστικό του επίπεδο. Δεν είναι μόνο ένα τμήμα της κοινωνίας, αλλά είναι όλος ο λαός που μπορεί να μάθει και να σπουδάζει. Στηριζόμαστε σε αυτές τις βάσεις για την ανάπτυξη της παιδείας και της κατάρτισης. Όσο για τα άλλα αποτελέσματα, είναι λιγότερο σημαντικά, αλλά θα ήθελα να σας πω ότι έχουμε δημιουργήσει και αναπτύξει το δίκτυο Υγείας σε όλη τη χώρα. Κάθε συνεταιρισμός έχει το ιατρικό του κέντρο και κέντρο παραγωγής παραδοσιακών φαρμάκων, εθνικών και λαϊκών. Έχουμε γιατρούς σε όλη τη χώρα, σε όλους τους συνεταιρισμούς και ακόμα και στις πιο καθυστερημένες περιφέρειες της χώρας. Το επίπεδο τωνγιατρών είναι ακόμα χαμηλό, αλλά στηριζόμενοι σε αυτή τη βάση, θα αναπτύξουμε, σταδιακά, τις ικανότητές τους. Αναφορικά με τη βιοτεχνία και τα εργαστήρια, δεν έχουμε θεαματικά αποτελέσματα. Αλλά έχουμε δημιουργήσει παντού ένα δίκτυο εργαστηρίων. Κάθε συνεταιρισμός έχει βιοτεχνίες και εργαστήρια. Αυτές είναι οι βάσεις για την ανάπτυξη της βιοτεχνίας και που θα μας επιτρέψουν να οδηγηθούμε προοδευτικά προς την εκβιομηχάνιση. Είναι εκεί που υπάρχει ένας αριθμός σημαντικών αποτελεσμάτων. Έχουν επιτευχθεί χάρη στις προσπάθειες του λαού μας, υπό την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Καμπότζης. Ο λαός εργάζεται με τα ίδια του τα χέρια και διαπιστώνει ο ίδιος τα αποτελέσματα της δουλειάς του, και είναι ενθουσιασμένος. -Κατά τη σύντομη παραμονή μας στην όμορφη χώρα σας, βρήκαμε αποδείξεις ότι η επανάστασή σας έρχεται σε ριζική ρήξη με το παρελθόν. Τι μοντέλο κοινωνίας οικοδομείτε; -Δεν έχουμε κάποιο μοντέλο βάσει του οποίου χτίζουμε τη νέα μας κοινωνία. Το έκτακτο Εθνικό Συνέδριο που έλαβε χώρα στα τέλη του μηνός Απρίλη του 1975 υπογράμμισε ότι ο καθοριστικός ρόλος κατά την επανάσταση, κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο, είχε αναληφθεί από τον εργατικό και τον αγροτικό πληθυσμό που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Είναι αυτός ο εργατικός και αγροτικός πληθυσμός που ανέλαβε το πιο βαρύ φορτίο κατά την επανάσταση, και επίσης είναι αυτός ο εργατικός και αγροτικός πληθυσμός που πρέπει να επωφεληθεί περισσότερο από τα κεκτημένα της επανάστασης, στο παρόν και στο μέλλον. Το προοίμιο του Συντάγματός μας επικυρώνει αυτό το σημείο. Η φιλοδοξία μας είναι να οικοδομήσουμε μια κοινωνία όπου θα υπάρχει για όλους η ευτυχία, η ευημερία, η ισότητα, όπου δεν θα υπάρχει ούτε εκμεταλλεύτρια ούτε εκμεταλλευόμενη τάξη, ούτε εκμεταλλευτές ούτε εκμεταλλευόμενοι, και όπου όλος ο κόσμος συμμετέχει στη δουλειά της παραγωγής και της Εθνικής Άμυνας. Είναι σε αυτές τις βάσεις και με αυτό το στόχο που οικοδομούμε τη νέα κοινωνία. Επίσης, η οικοδόμηση της νέας κοινωνίας λαμβάνει χώρα σε αρμονία με τις φιλοδοξίες όλου του λαού, και κυρίως των εργατικών και αγροτικών τμημάτων του λαού, που συνιστούν τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Αν ο λαός εκτιμήσει πως ο δρόμος που ακολουθείται για την οικοδόμηση αυτής της κοινωνίας είναι καλός, θα βαδίζει σε αυτό το δρόμο. Αν αντίθετα, δεν είναι ικανοποιημένος, θα αποφασίσει αλλιώς. Επαφίεται στο λαό να αποφασίσει. Βάσει της εμπειρίας μας, στηριζόμαστε πλήρως στο λαό μας, κατά την επανάσταση όπως πράξαμε κατά τον πόλεμο της Εθνικής Απελευθέρωσης. - Σύμφωνα με όσα είδαμε σε αυτή τη φάση της επανάστασής σας, έχετε θέσει όλες τις εθνικές σας δυνάμεις για την ανάπτυξη της γεωργίας. Θα είχατε την πρόθεση να αναπτύξετε επίσης τη βιομηχανία και πώς σκέφτεστε να δημιουργήσετε την τεχνική βάση, δηλαδή, πώς θα καταρτίσετε τα απαραίτητα στελέχη για έναν τέτοιο προσανατολισμό, καθώς, επί του παρόντος, βάσει των όσων γνωρίζουμε, δεν έχετε ούτε πανεπιστήμια ούτε τεχνικές σχολές; - Έχουμε στόχους και σχέδια για να αναπτύξουμε σύντομα τη βιομηχανία. Βασιζόμενοι στη γεωργία, καταβάλλουμε προσπάθειες για την ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εκτιμούμε ότι για να έχουμε μια οικονομία ανεξάρτητη, πρέπει να αναπτύξουμε τη γεωργία, τη βιομηχανία, τη βιοτεχνία και τους άλλους τομείς. Επίσης, είναι ένας προσανατολισμός στον οποίο αποδίδουμε πολλή προσοχή. Μα για να φτιάξουμε βιομηχανία, πού θα βρούμε τα κεφάλαια; Στηριζόμαστε για αυτό στη γεωργία. Για παράδειγμα, έχουμε εγκαθιδρύσει εμπορικές σχέσεις με τους γιουγκοσλάβους συντρόφους. Εξάγουμε αγροτικά προϊόντα και εισάγουμε βιομηχανικά προϊόντα, τόσο για τις ανάγκες της γεωργίας όσο και για εκείνες της βιομηχανίας. Παράλληλα, έχουμε μια πολιτική για την τάχιστη κατάρτιση μεγάλου αριθμού ντόπιων τεχνικών. Αν μιλάμε για πανεπιστήμια, για ανώτατη και δευτεροβάθμια εκπαίδευση όπως εκείνη του παρελθόντος, μπορεί όντως να σας φαίνονται ανύπαρκτες, αλλά εμείς καταρτίζουμε τους τεχνικούς στη βάση. Στους συνεταιρισμούς, υπάρχουν πολυάριθμα εξειδικευμένα εργαστήρια όπου οι σπουδές είναι στενά συνδεδεμένες με τη δουλειά της παραγωγής. Αντίστοιχα υπάρχουν και στα εργοστάσια, τόσο στην Πνομ Πενχ όσο και στις επαρχίες (…). Καταρτίζουμε τους τεχνικούς μας στη βάση και αναπτύσσουμε το τεχνικό τους επίπεδο σταδιακά. Συμμετέχουν στις δουλειές της παραγωγής, και αποκτούν συγκεκριμένες, θετικές και αρνητικές, εμπειρίες που τους βοηθούν να προοδεύουν. Πριν την Απελευθέρωση, πολλοί από εσάς είχαν έρθει πολλές φορές στην Καμπότζη. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολύ λίγοι ντόπιοι τεχνικοί. Υπήρχαν πάρα πολλοί ξένοι τεχνικοί. Τώρα, αποδίδουμε μεγάλη σημασία στην κατάρτιση ντόπιων στελεχών (…) Αποδίδουμε μεγάλη σημασία στο πρόβλημα της βιομηχανικής ανάπτυξης και στην κατάρτιση ντόπιων τεχνικών. Θα ανεβάσουμε το επίπεδο των ντόπιων τεχνικών με τα δικά μας μέσα. Εκτιμούμε πως μπορούμε να το κάνουμε ως ένα βαθμό, Συνδέοντας στενά τις σπουδές με την πρακτική, θα αποκτήσουν σταδιακά εμπειρίες. Έπειτα, θα πάνε για επιπλέον σπουδές σε φιλικές χώρες όπου θα σπουδάσουν και θα αυξήσουν τις επιστημονικές και τεχνικές τους γνώσεις. Είναι αυτές οι αρχές επί των οποίων εμείς στηριζόμαστε. Αλλά δεν θα στείλουμε τους σπουδαστές παρά μόνο σε φιλικές χώρες. Αφού εξήγησε ότι η εκκένωση των πόλεων προς την επαρχία ήταν το μοναδικό μέσο για την εξασφάλιση του επισιτισμού χάρη στην οργάνωση αγροτικών συνεταιρισμών και ταυτόχρονα έκανε να αποτύχει το σχέδιο των αμερικάνων ιμπεριαλιστών για τη δημιουργία προσκομμάτων στην Πνομ Πενχ με την ελπίδα να ανακτήσουν την εξουσία, ο Πολ Ποτ απαντά σε άλλα ερωτήματα. - Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί καταργήσατε το ρόλο του χρήματος, το δίκτυο εμπορίου; Είναι ένας μεταβατικός προσανατολισμός προς τον κοινωνικό και επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας σας ή ένα μοντέλο κοινωνίας επί του οποίου θα επιμείνετε μακροπρόθεσμα; - Αναφορικά με το ρόλο του χρήματος, το σύστημα μισθών και το εμπόριο θα ήθελα να σας πω τα εξής: Το 1970-71, είχαμε ήδη απελευθερώσει το 75-80% της χώρας μας. Εκείνη την εποχή, είχαμε την πολιτική και στρατιωτική εξουσία, αλλά δεν είχαμε την οικονομική εξουσία: η οικονομία ήταν στα χέρια των φεουδαρχών και των καπιταλιστών. Επίσης, οι τελευταίοι συσσώρευαν όλη την παραγωγή γιατί είχαν χρήμα(…). Ενώ εμείς, εμείς δεν είχαμε τίποτα. Ο πληθυσμός είχε πολλές δυσκολίες για τα βασικά αγαθά. Ο στρατός μας επίσης. Αυτές οι δυσκολίες είχαν επίπτωση στον Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο. Αφού μελετήθηκε η κατάσταση, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε τους συνεταιρισμούς, προκειμένου αυτοί να κρατάνε στα χέρια τους την οικονομία, την αγροτική παραγωγή στην επαρχία, να ασχολούνται με τη διοίκηση, με τη διανομή, με τον επισιτισμό και με τις ανταλλαγές, από τη μια μεταξύ των συνεταιρισμών και από την άλλη μεταξύ των συνεταιρισμών και του κράτους. Είναι έτσι που μπορέσαμε να πάρουμε στα χέρια μας την αγροτική παραγωγή, να επιλύσουμε τα προβλήματα των συνθηκών διαβίωσης του λαού. Ο λαός ήταν ενθουσιασμένος και έστελνε τα παιδιά του στο στρατό για να πολεμήσουν τον εχθρό. Καθώς οι συνεταιρισμοί αλληλοβοηθούνταν και ανέπτυσσαν μεταξύ τους τις ανταλλαγές των προϊόντων, ο ρόλος του χρήματος σταδιακά ελαττώθηκε. Το 1974, ελαττώθηκε κατά 80%. Πριν την Απελευθέρωση, μόνο το κράτος χρησιμοποιούσε το χρήμα. Το χρησιμοποιούσε για να αγοράσει διάφορα προϊόντα στη ζώνη που δεν είχε ακόμα απελευθερωθεί για τις ανάγκες της ζώνης που είχε τον έλεγχο. Μετά από αυτές τις εμπειρίες, συμβουλευτήκαμε το λαόπου εκτίμησε ότι το χρήμα δεν είχε καμμία χρησιμότητα γιατί οι συνεταιρισμοί είχαν ήδη μπορέσει να προβαίνουν σε ανταλλαγές μεταξύ τους χωρίς να προσφεύγουν στο χρήμα. Έτσι, εκείνη την εποχή, η απελευθερωμένη ζώνη που απλωνόταν στο 90% και πλέον της χώρας με περίπου 6 εκατομμύρια κατοίκων, είχαμε ήδη επιλύσει το πρόβλημα. Όταν ο πληθυσμός των πόλεων μεταφέρθηκε στην επαρχία, μπήκε πλήρως στους συνεταιρισμούς. Αυτή η πρακτική μας οδήγησε να μην κάνουμε χρήση του χρήματος ως τώρα. Τι θα συμβεί στο μέλλον; Αυτό εξαρτάται από το λαό. Αν ο λαός εκτιμά ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί εκ νέου το χρήμα, θα το χρησιμοποιήσουμε. Αλλά αν σκέφτεται πως αυτό δεν είναι αναγκαίο, θα αποφασίσει ανάλογα (…). Αναφορικά με το σύστημα των μισθών, υπάρχουν επίσης συνήθειες που αποκτήθηκαν από το παρελθόν, κατά το επαναστατικό κίνημα, και κυρίως κατά τη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου, είτε για τα στελέχη είτε στο στρατό, δεν υπήρχε μισθός.Αναφορικά με τους κατοίκους, ούτε κι αυτοί είχαν μισθό. Πριν την Απελευθέρωση, στην απελευθερωμένη ζώνη, τα στελέχη, ο στρατός, ο πληθυσμός, δηλαδή σχεδόν 6 εκατομμύρια άνθρωποι, είχαν ήδη συνηθίσει να ζουν χωρίς μισθό. Είχαμε επισημάνει ότι, κατά το παρελθόν, η πλειοψηφία του λαού μας δεν είχε μισθό. Μόνο οιδημόσιοι υπάλληλοι είχαν αμοιβές. Έτσι, με αυτές τις αποκτημένες συνήθειες, ο πληθυσμός των πόλεων ενσωματώθηκε στους συνεταιρισμούς. Τα πολιτικά στελέχη, τα στελέχη, οι μαχητές και οι μαχήτριες του στρατού και οι εργάτες συνέχισαν να ζουν ακολουθώντας το καθεστώς επισιτισμού και εφοδιασμού που ίσχυε κατά τον πόλεμο. Εκτιμούμε ότι αυτό ελαφρύνει από ένα βαρύ φορτίο το λαό και επιτρέπει να αποταμιεύσουμε το ασήμικυρίως για την εθνική άμυνα και ανοικοδόμηση. Τι θα συμβεί στο μέλλον; Αυτό εξαρτάται από τη συγκεκριμένη εκείνη κατάσταση και το λαό. Αναφορικά με το δίκτυο εμπορίου, το κράτος και οι συνεταιρισμοί συνεργάζονται για την οργάνωσή του. Το κράτος συγκεντρώνει τις παραγωγές των συνεταιρισμών για να τις διανείμει σε όλη τη χώρα και να τις εξάγει στο εξωτερικό. Το κράτος εισάγει προϊόντα από το εξωτερικό για να τα διανείμει σε όλη τη χώρα. -Αν καταλάβαμε καλά, η Δημοκρατική Καμπότζη έχει προβλήματα και δυσκολίες κάθε είδους με τις γείτονες χώρες. Τι εκτιμάτε, πώς μπορείτε να επιλύσετε αυτά τα προβλήματα και να ξεπεράσετε τις σημερινές δυσκολίες; -(…) Η κύρια δυσκολία προέρχεται από το γεγονός ότι εμείς υποστηρίζουμε τη θέση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας, του να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, και να αποφασίζουμε μόνοι μας την πορεία μας. Σε αυτή τη θέση αντιτίθενται μερικές χώρες, οι επεκτατιστές και οι ιμπεριαλιστές. Αλλά εκτιμούμε πως στεκόμενοι σε αυτή τη θέση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας, του να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, οι δυσκολίες μας είναι λιγότερο σοβαρές από όσες θα συναντούσαμε αν το έθνος και ο λαός της Καμπότζης ήταν υποταγμένος ή εξαφανιζόταν…
(…) Πώς θα επιλύσουμε τις δυσκολίες αυτές; Αυτό το πρόβλημα εξαρτάται από παράγοντες που έγκεινται ταυτόχρονα στην πλευρά μας και την αντίπαλη πλευρά. Επίσης, έχουμε επιδιώξει να επιλύσουμε αυτό το πρόβλημα μέσω συναντήσεων και διαπραγματεύσεων. Αμέσως μετά την Απελευθέρωση, κατά το μήνα Ιούνη του 1975, εγώ ο ίδιος και άλλοι ηγέτες σύντροφοι, μεταβήκαμε στο Ανόι. Αποφασίσαμε να πάμε και να δηλώσουμε την καλή μας θέληση για την επιδίωξη μιας επίλυσης στα προβλήματα, αλλά υπήρχε ένα, εκείνο των συνόρων, που έπρεπε να συζητήσουμε. Είπαμε ότι η Καμπότζη δεν ζητά παρά να ζει σε ειρήνη, και προκειμένου να διαφυλάξει, να αναπτύξει και να ενδυναμώσει την ειρήνη μεταξύ των δύο χωρών και των δύο λαών, θεωρεί ότι τα σημερινά σύνορα που το Βιετνάμ είχε πομπωδώς αναγνωρίσει το 1966-67 και είναι δεσμευμένο να σέβεται, ως σύνορα κρατικά μεταξύ των δύο χωρών. Δεν διεκδικήσαμε ούτε μια σπιθαμή γης. Οι Βιετναμέζοι απαξίωσαν να μας απαντήσουν γιατί έτρεφαν φιλοδοξίες πιο μεγάλες: να κυριεύσουν ολόκληρη την Καμπότζη υπό τη μορφή μιας «ινδοκινέζικης Ομοσπονδίας», αποστέλλοντας, κάθε χρόνο, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια Βιετναμέζων να εγκατασταθούν. Και σε βάθος 30 και πλέον χρόνων, ο λαός της Καμπότζης, να αποτελούσε μια εθνική μειοψηφία. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Το μήνα Μάη του 1976, είχαμε προσκαλέσει τους Βιετναμέζους να έρθουν να διαπραγματευτούν στην Πνομ Πενχ. Στην αρχή, δεν ήθελαν να έρθουν. Όταν έφτασαν, μας είπαν ότι ήρθαν επειδή επιμέναμε. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, το Βιετνάμ αμφισβήτησε τα σύνορα που είχε αναγνωρίσει το 1966-67 και ήταν δεσμευμένο να σέβεται. Μας είπε ότι το 1966, συμφωνούσε με την Καμπότζη γιατί εκείνη την εποχή, είχε να πολεμήσει τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές.Έτσι, αυτό είναι μια απάτη. Επιπλέον, πρότεινε μια νέα χάραξη συνόρων η οποία μας αφαιρούσε ένα μεγάλο τμήμα των θαλάσσιων υδάτων. Για εμάς, αυτό είναι επεκτατισμός και επιδίωξη για προσαρτήσεις. Δεν είναι φιλία. Επειδή είμαστε μικροί, ασκεί πιέσεις σε εμάς. Αλλά δεν δεχτήκαμε. Έτσι, οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν σε κανένα αποτέλεσμα. Παράλληλα με αυτές τις διαπραγματεύσεις, οι Βιετναμέζοι συνέχιζαν να μας επιτίθενται κατά μήκος τον συνόρων, για να μας υποχρεώσει να υποταχθούμε. Αλλά δεν υποχωρήσαμε. Έχοντας παλέψει σκληρά τους ιμπεριαλιστές και τους λακέδες τους, δεν μπορούμε να αποδεχτούμε να γίνουμε σκλάβοι του Βιετνάμ. Ο λαός μας, ο στρατός μας, δεν μπορούν να το αποδεχτούν. Τώρα, πώς να επιλυθεί το πρόβλημα; Θα το επιλύσουμε ανάλογα με τη συγκεκριμένη κατάσταση. Αν το Βιετνάμ σεβαστεί πραγματικά την ανεξαρτησία μας και την κυριαρχία μας, αν τρέφει μια πραγματική φιλία για εμάς, δεν θα υπάρχει δυσκολία για την επίλυση του προβλήματος. Θα μπορούμε να κάνουμε τα πάντα άμεσα. Αλλά αν το Βιετνάμ επιμείνει να θέλει να κατακτήσει την Καμπότζη, θα πρέπει να υπερασπίσουμε την ανεξαρτησία μας, την κυριαρχία μας και την εδαφική μας ακεραιότητα. Αλλά εκτιμούμε ότι οι δυσκολίες μας θα αναπτυχθούν και θα μπορούν να επιλυθούν σταδιακά. -Στον κόσμο, γράφουν πολλοί, με ή χωρίς λόγο, ότι η χώρα σας είναι απομονωτική. Θα είχατε την πρόθεση να ανοιχτείτε περισσότερο σε όλο τον κόσμο, πάνω σε ποιες αρχές και με ποια έννοια; -Από την Απελευθέρωση, υποδεχτήκαμε φίλους σταδιακά. Μετά την Απελευθέρωση, είχαμε πολλά προβλήματα να επιλύσουμε, είχαμε να οργανώσουμε τη χώρα, να επιλύσουμε τα προβλήματα που τίθονταν από τις συνθήκες διαβίωσης του λαού, δηλαδή, είχαμε να τακτοποιήσουμε τη χώρα μας, το σπίτι μας. Είμαστε πεπεισμένοι, ότι στο μέλλον, οι φίλοι που θα έρχονται θα είναι περισσότεροι. (…) Ανοίγουμε τη χώρα μας στους φίλους, Θα προσκαλέσουμε και θα φιλοξενήσουμε όλο και περισσότερους φίλους στο σπίτι μας, στη χώρα μας, και θα αναπτύξουμε και ενισχύσουμε τη φιλία μας με όλους τους λαούς και τις φιλικές χώρες. Όσο για τις διάφορες προσωπικότητες και οργανώσεις που έχουν εκδηλώσει τη φιλία τους και το πνεύμα δικαιοσύνης προς την Καμπότζη, τους έχουμε προσκαλέσει να επισκεφτούν τη χώρα μας και θα προσκαλέσουμε κι άλλους ακόμα. Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι φίλοι μας όλο και πιο πολλοί θα έρχονται να επισκέπτονται τη χώρα μας. Αλλά πρέπει επίσης να τακτοποιήσουμε και να ομορφύνουμε την κατοικία μας για να υποδεχτούμε τους προσκεκλημένους μας.
συνέχεια στο :
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1112870
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου