Η οικοδόμηση της νέας, της αταξικής κοινωνίας, του κομμουνισμού, δεν αποτελεί απλώς και μόνο μία μετάβαση από κάποιο σχηματισμό σε κάποιον άλλο, αλλά συνιστά την εμφάνιση και την διαμόρφωση ενός ριζικά νέου τύπου κοινωνικής ανάπτυξης. Πρόκειται για μία κοσμοϊστορική αλλαγή, η οποία, ως προς το βάθος, την κλίμακα και τις προοπτικές της υπερβαίνει ακόμα και την μετάβαση της αρχαιότητας από την προ-ταξική στην ταξική κοινωνία. Πρόκειται για μία άρνηση-διαλεκτική άρση, τόσο των ταξικών ανταγωνιστικών τύπων ανάπτυξης της κοινωνίας, όσο και των πριν από αυτούς βαθμίδων, δηλ. ολόκληρης της μέχρι τώρα ιστορίας της ανθρωπότητας και των προϋποθέσεων της. Η επισήμανση αυτή θα πρέπει να υπολογίζεται όταν διατυπώνονται διάφορες εικασίες και εκτιμήσεις σχετικά με τους ρυθμούς οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, με τις δυσκολίες που προκύπτουν κ.λ.π. Η επισήμανση αυτή αφορά επίσης τις δυσκολίες, την αντιφατικότητα και τον ιδιαίτερα περίπλοκο χαρακτήρα των σχετικών θεωρητικών προσεγγίσεων..."

Δ. Πατέλη, Μ. Δαφέρμου, Π. Παυλίδη

12/30/2010

Βαθαίνει η παρακμή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού

Τα τελευταία χρόνια, ασχοληθήκαμε με τους τεράστιους στρατηγικούς σκοπέλους τους οποίους συνάντησε ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ. Βλ. «Η παγκόσμια στρατηγική των ΗΠΑ» (τ.8/2003), «Κρίση ηγεμονίας των ΗΠΑ και επιδείνωση των διιμπεριαλιστικών αντιθέσεων» (τ.9/2003), «Ιράκ: οι ανυπέρβλητες δυσκολίες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού» (τ.11/2004), «Στρατηγική υπερεξάπλωση των ΗΠΑ» (τ.13/2005).
Η τρέχουσα οικονομική κρίση από τη μια επιβεβαιώνει τις αναλύσεις μας, από την άλλη, οξύνει και επιταχύνει τις τρέχουσες εδώ και καιρό τάσεις.
Η γνώση της τρέχουσας κατάστασης και των προοπτικών του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όπως τα στρατηγικά σχέδια που εκτελεί στην προσπάθειά του να εξέλθει της κρίσης ηγεμονίας που τον περισφίγγει, είναι μεγάλης σημασίας, δεδομένων των διαστάσεων και του ρόλου που καταλαμβάνει στη δυναμική της πάλης μεταξύ των κοινωνικών τάξεων.
Η κρίση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ είναι η κρίση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Αυτό δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες γιατην ανάπτυξη του επαναστατικού προτσές σε διάφορες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας (σ.μετ.: Ιταλίας).

12/27/2010

Τι είναι η σύνθεση του κεφαλαίου??

Η σύνθεση του κεφαλαίου - Ο σχετικός υπερπληθυσμός
Στην πορεία της καπιταλιστικής συσσώρευσης αυξάνει η συνολική μάζα του κεφαλαίου. Τα διάφορα μέρη του, όμως, δεν αλλάζουν με τον ίδιο τρόπο, πράγμα που οδηγεί στην αλλαγή της σύνθεσης του κεφαλαίου.
Οταν λέμε σύνθεση του κεφαλαίου εννοούμε τη σχέση του σταθερού κεφαλαίου (σ) προς το μεταβλητό κεφάλαιο (μ) (σ/μ). Και αλλαγή της σύνθεσης του κεφαλαίου σημαίνει ότι αυξάνεται το σταθερό κεφάλαιο και μειώνεται σχετικά το μεταβλητό κεφάλαιο.

12/19/2010

Η Οκτωβριανή επανάσταση και ο σοσιαλισμός του 20ου αιώνα


Την Κυριακή 12 Δεκέμβρη 2010 στις 17.30 στον Πύργο της Παιδαγωγικής σχολής του Α.Π.Θ. πραγματοποιήθηκε ανοιχτή εκδήλωση του Ομίλου Μελέτης για την Επαναστατική θεωρία στην Θεσσαλονίκη με θέμα «» με ομιλητή-  βιντεοσκοπημένη εκδήλωση του ομίλου Θεσσαλονίκης με θέμα, και ομιλητή τον επίκουρο καθηγητή φιλοσοφίας σ. Περικλή Παυλίδη. 
http://player.vimeo.com/video/17881573%22
http://player.vimeo.com/video/17885132%22
http://player.vimeo.com/video/17890101%22

Ο Μαρξ γεννήθηκε νωρίς


Προς μεγάλη μου χαρά, ο εκδότης μου Κώστας Γκοβόστης μου ανακοίνωσε την εξάντληση της πρώτης έκδοσης του βιβλίου μου «Ο Μαρξ γεννήθηκε νωρίς - Η ετεροχρονισμένη επικαιρότητα της κομμουνιστικής χειραφέτησης», και την επανέκδοσή του.
Για να μην παρεξηγηθώ ότι διαφημίζω την πραμάτεια μου για να πουλήσω το βιβλίο, καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες της στήλης ότι η πρώτη έκδοση μου απέδωσε γύρω στα 1.300 ευρώ σε δύο περίπου χρόνια.
Αν γράφω λοιπόν σήμερα γι' αυτό, οφείλεται στο ότι από τη μια, ως αναμενόμενο το βιβλίο δεν προβλήθηκε καθόλου από τον αστικό τύπο, και από την άλλη διότι θεωρήθηκε σε τέτοιο βαθμό αντικομμουνιστικό που δεν έγινε δεκτή ούτε καν η επί πληρωμή διαφήμισή του από την εφημερίδα που υποτίθεται ότι έχει σαν σκοπό της να προβάλλει το κομμουνιστικό όραμα(1). Επρεπε λοιπόν να σπάσω το εμπάργκο.
Αλλά ας δούμε σε τι συνίσταται ο «αντικομμουνισμός». Το βιβλίο έχει σαν στόχο του να αποδείξει ότι στην εποχή μας ο κομμουνισμός υπό την έννοια που του απέδωσαν οι κλασικοί , δηλαδή «κάθε μέρα να 'ναι Κυριακή», είναι σήμερα πιο επίκαιρος και εφικτός από ποτέ, κάτι που υπό την ολοκληρωμένη του μορφή δεν ήταν δυνατόν να συμβεί ούτε την εποχή των κλασικών ούτε στη Ρωσία του 1917.
Το βιβλίο ξεκινάει από μια προσπάθεια αποκατάστασης του περιεχόμενου της κομμουνιστικής χειραφέτησης, το οποίο στο βαθμό που δεν έχει παντελώς ξεχαστεί και δεν έχει αντικατασταθεί από τα μέσα που οδηγούν σε αυτό, έχει παραχαραχθεί βάναυσα μέχρι που ο κομμουνισμός να ταυτίζεται πια στην κοινή συνείδηση με το αντίθετό του, δηλαδή τον κρατισμό, τον αυταρχισμό, μια κοινωνία γενικευμένης στέρησης....
Στη συνέχεια αναφέρονται οι υλικές προϋποθέσεις οι οποίες κατά τους κλασικούς είναι αναγκαίες έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί αυτό το πέρασμα στη χειραφέτηση και υποστηρίζεται η άποψη ότι οι κλασικοί εισήγαγαν το σοσιαλισμό πέραν των άλλων λόγων και ίσως κυρίως, ακριβώς για να καλυφθεί κατά τη διάρκειά του η υστέρηση της ανάπτυξης των υλικών παραγωγικών δυνάμεων. Με άλλα λόγια υποστηρίζεται ότι η παρεμβολή του σοσιαλισμού επιβάλλεται μεταξύ άλλων, για να περάσει η κοινωνία από την τυπική στην ουσιαστική υπαγωγή της ανθρώπινης δραστηριότητας στον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής.

12/15/2010

Σχετικά με την κακοποίηση του πρώην υπουργού της Νέας Δημοκρατίας Χατζηδάκη

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Το λιντζάρισμα ενός αστού πολιτικού είναι ολότελα ξένο προς τη μαρξιστική αντίληψη της πολιτικής και την κομμουνιστική παράδοση. Η αγανάκτηση αυτών που κακοποίησαν σήμερα τον νεοδημοκράτη πρώην υπουργό, στο βαθμό που φυσικά είναι διαδηλωτές, είναι εντελώς εύλογη για τους λόγους γνωρίζουμε όλοι μας. Όπως εύλογη θα ήταν η αγανάκτηση του λαού απέναντι σε όλους τους υψηλόβαθμους αστούς πολιτικούς τόσο αυτούς που κυβέρνησαν προηγουμένως, όσο και αυτούς που σήμερα κυβερνούν τη χώρα με τις γνωστές τρομερές συνέπειες. 

10/03/2010

ΠΤΩΤΙΚΗ ΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ


Ενας νόμος που οδηγεί στην ανάγκη της ανατροπής
Από τη στιγμή και μόνο που κάθε παραγωγική δραστηριότητα διακόπτεται όταν δεν αποφέρει κέρδη στους καπιταλιστές, σημαίνει ότι για τους εργαζόμενους ήρθε η ώρα να απαλλαγούν από αυτούς και την παρουσία τους
Στο σοσιαλισμό, η συνεχής αντικατάσταση της εργατικής δύναμης από τις μηχανές και τα αυτοματοποιημένα μέσα παραγωγής, μια διαδικασία που είναι βαρίδι της ανάπτυξης, σήμερα στον καπιταλισμό, θα αποτελέσει το εργαλείο για την πραγματική απελευθέρωση του εργαζόμενου (φωτ. από γαλακτοβιομηχανία στην ΕΣΣΔ)
Αν το καλοσκεφτούμε είναι ο απόλυτος παραλογισμός: Η μεγάλη μάζα των εργαζομένων ζει στερούμενη μια σειρά από βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης και δεν μπορεί καν να πλησιάσει υπηρεσίες που είναι στοιχειώδεις για τη βελτίωση του βιοτικού της επιπέδου, αλλά την ίδια στιγμή, βγαίνουν οι καπιταλιστές και λένε κλείνω την επιχείρηση, βάζω λουκέτο στην εταιρεία, κατεβάζω οριστικά τα ρολά. Η μόνιμη επωδός είναι «δε βγαίνω», «δε με συμφέρει», «δεν έχω κέρδος» και να 'σου, καπάκι, η οικονομική κρίση, η οποία χτυπάει αλύπητα τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ενώ παράλληλα καταστρέφει και ένα - πολλές φορές σημαντικό - μέρος των παραγωγικών δυνάμεων. Εκτοπίζοντας και θέτοντας «εκτός λειτουργίας» εκατομμύρια εργατικά χέρια, αναγκάζοντας σε υπολειτουργία το συνολικό παραγωγικό δυναμικό και οδηγώντας στο κλείσιμο δεκάδες και εκατοντάδες εργοστάσια και παραγωγικές, μέχρι εκείνη τη στιγμή, μονάδες. Τι συμβαίνει, λοιπόν, και σε ένα σύστημα όπου την εξουσία έχουν στα χέρια τους οι αστοί και κύριο μέλημα του οποίου είναι να ενισχύει συνεχώς τη θέση τους στην κοινωνία σε βάρος, μάλιστα, όλων των άλλων κοινωνικών ομάδων, να βγαίνουν αυτοί οι ίδιοι οι καπιταλιστές και να δηλώνουν χρεοκοπία των εταιρειών και επιχειρήσεων που ελέγχουν;

9/21/2010

Οικονομικά αιτήματα και πάλη αξιών


Η πολύμορφη, γενικευμένη επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες και η συνεπαγόμενη ενδυνάμωση του αυταρχισμού και της καταστολής έτσι ώστε να καμφθούν οι όποιες αντιδράσεις, έχει σαν συνέπεια το ίδιο το κίνημα αντίστασης να ρίχνει το βάρος του σε διεκδικήσεις οικονομικού χαρακτήρα και δευτερευόντως σε διεκδικήσεις που έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

9/07/2010

Η κομμουνιστικοποίηση ως έξοδος από την κρίση

(Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Echanges αριθ. 131, στις 3 Φεβρουαρίου 2010, σαν συνεισφορά σε έναν διάλογο σχετικά με την κρίση και την πιθανή έκβασή της.)
***
Το σημείωμα που ακολουθεί είναι επίτηδες πολύ περιληπτικό. Δεν αναπτύσσει διεξοδικά την κριτική στον προγραμματισμό[1] – η οποία έχει ήδη γίνει σε μεγάλο βαθμό– αλλά αρκείται στην υπενθύμιση των πρόσφατων πτυχών του κοινωνικού κινήματος οι οποίες ενισχύουν την αντίληψη που βάζει στο επίκεντρο την κομμουνιστικοποίηση.

1. Η αμεσότητα του κομμουνισμού
1.1 Ορισμός και προέλευση
Όταν μιλάμε για «αμεσότητα», δεν πρέπει να συγχέουμε το αδιαμεσολάβητο με το ακαριαίο. Ως αμεσότητα του κομμουνισμού αντιλαμβανόμαστε το γεγονός ότι η προλεταριακή επανάσταση δεν έχει πλέον ως στόχο τη δημιουργία μιας μεταβατικής κοινωνίας, αλλά απευθείας τον κομμουνισμό. Κατά συνέπεια: δεν τίθεται πλέον ζήτημα κατάληψης της πολιτικής εξουσίας, ούτε συμμαχίας με άλλα κοινωνικά στρώματα, ούτε μιας εξελικτικής πραγματοποίησης της μετάβασης (μαρασμός του κράτους κλπ).

FACTORY επιθεώρηση για τους μητροπολιτικούς ανταγωνισμούς

FACTORY επιθεώρηση για τους μητροπολιτικούς ανταγωνισμούς, κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ, Θεσσαλονίκη
Το Μάρτιο του 2004, μπαίνοντας στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο της Υφανέτ δεν είχαμε παρά μια γενική εικόνα γι αυτό που θέλαμε να κάνουμε. “Η κατάληψη ως πράξη είναι μόνο μια στιγμή απελευθέρωσης, ένα ακόμη εργαλείο στο οπλοστάσιο της ανατροπής. Μέσα όμως στα πλαίσια της αυτοοργάνωσης και στραμμένη ενάντια σε κάθε εξουσία και ιεραρχία, μπορεί να αποτελέσει μια ρωγμή στο οικοδόμημα της αλλοτριωμένης καθημερινότητας του καπιταλιστικού κόσμου.“ γράφαμε στο διακηρυκτικό μας κείμενο.

7/01/2010

ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΥΤΟΜΕΙΩΣΗΣ ΣΤΟ ΤΟΡΙΝΟ

Το κείμενο είναι από τη μπροσούρα Το Σπίτι Των Κλεφτών που μπορείτε να κατεβάσετε εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1188310

Image scaled down
Για να μελετήσουμε τις εξελίξεις των κοινωνικών αγώνων στη Δυτική Ευρώπη από το 1968 κι έπειτα, πρέπει να στραφούμε στην Ιταλία. Η οργάνωση του εργατικού κινήματος, συχνά σε μαζική κλίμακα, έχει προσλάβει αυθεντικές μορφές. Αστικοί αγώνες οδήγησαν σε οργανωμένες (πολιτικές) συνδικαλιστικές και τοπικές δράσεις με διακυβεύματα συνδεδεμένα με τη κατανάλωση.

     Από αυτήν την άποψη, το κίνημα της αυτομείωσης, που ξεκίνησε στο Τορίνο το φθινόπωρο του 1974, συνιστά μια εξέλιξη ύψιστης σημασίας. Αυτομείωση είναι η ενέργεια εκείνη με την οποία οι καταναλωτές, σε επίπεδο κατανάλωσης, και οι εργάτες, σε επίπεδο παραγωγής, αναλαμβάνουν οι ίδιοι να μειώσουν, σε ένα συλλογικά αποφασισμένο επίπεδο, την τιμή των δημόσιων υπηρεσιών, της στέγασης, του ηλεκτρικού ρεύματος ή στα εργοστάσια, το ρυθμό παραγωγικότητας.

6/29/2010

Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης

Εισαγωγή.
Το κείμενο αυτό αποτελεί το πλαίσιο γύρω από το οποίο προτείνουμε να στηθεί η Κίνηση Εργαζομένων. Στις σελίδες του καταγράφεται σύντομα και περιεκτικά σε απλή γλώσσα μια ανάλυση γύρω από τη σημερινή πολιτική και οικονομική συγκυρία τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο, αλλά και μια τοποθέτηση για την κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό κίνημα.
Μέσα από αυτήν την ανάλυση της κατάστασης, προκύπτει και η δημιουργία της Κίνησης στο πλαίσιο της αναγκαιότητας δημιουργίας ενός πόλου αναφοράς του ακηδεμόνευτου ταξικού συνδικαλισμού, που έρχεται σε σύγκρουση με τον κρατικοδίαιτο ξεπουλημένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ, και καταδικάζει την αναποτελεσματική δράση του κομματικού συνδικαλισμού του ΠΑΜΕ.
Μια Κίνηση η οποία δεν έχει στόχο να μετασχηματιστεί –από μόνο της- στον πόλο του ακηδεμόνευτου ταξικού συνδικαλισμού, άλλα θέλει να συμβάλλει ως ένα πολιτικό-συνδικαλιστικό σχήμα:
- Στη προπαγάνδιση και προώθηση του αναγκαίου περιεχομένου και μορφών δράσης μέσα στους ίδιους τους εργαζομένους.
- Στην μετεξέλιξη όλων των προσπαθειών που και σήμερα γεννιούνται – με αντιφάσεις και αδυναμίες – μέσα αλλά και έξω από τα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία, σε ένα ανεξάρτητο εργατικό κέντρο αγώνα).
- Στην συμμετοχή μας, μέσα στα εργατικά αντικαπιταλιστικά σχήματα, όπου κι αν αυτά υπάρχουν.
Επίσης στο κείμενο προκύπτουν και οι βασικές θέσεις που προωθεί η Κίνηση στους εργαζόμενους και στην κοινωνία. Συνοψίζονται ξεκάθαρα οι βασικοί στόχοι τους οποίους θέτει και για τους οποίους αγωνίζεται η Κίνηση στην κατεύθυνση της περιγραφής των όρων αποτελεσματικότητας που χρειάζεται το εργατικό κίνημα για την οργάνωση της Κοινωνικής Αυτοάμυνας και της Αντεπίθεσης απέναντι στους καταπιεστές των εργαζομένων και των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας.

6/28/2010

Η ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΓΕΝΙΚΑ

Ernest Mandel

Η μαρξιστική θεωρία του βιομηχανικού κύκλου, όπως και η ακαδημαϊκή θεωρία, σημαδεύτηκε από την τάση σημαντικών συγγραφέων να εξηγήσουν τις περιοδικές κρίσεις υπερπαραγωγής μονόπλευρα. Στην σημερινή συζήτηση συγκρούονται δύο μεγάλες «σχολές»: η σχολή που εξηγεί τις κρίσεις με την υποκατανάλωση των μαζών (υπερπαραγωγή καταναλωτικών αγαθών) και η σχολή που τις εξηγεί με την «υπερσυσσώρευση» (ανεπάρκεια κερδών για να συνεχιστεί η ανάπτυξη της παραγωγής καταναλωτικών αγαθών). Αυτή η πολεμική δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια παραλλαγή της παλιάς συζήτησης ανάμεσα στους οπαδούς της εξήγησης των κρίσεων με την «ανεπάρκεια της συνολικής ζήτησης» και εκείνους που υποστηρίζουν την εξήγηση με τη «δυσαναλογία».

6/16/2010

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ για την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην κρίση



Η μόνη προοπτική που προσφέρει η αστική τάξη
είναι η χωρίς τέλος εξαθλίωση

Σήμερα, η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη επίθεση εδώ και δεκαετίες στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της. Οι κεφαλαιοκράτες απαντάνε στην πτώση των ποσοστών κέρδους βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζόμενων με τη δραματική χειροτέρευση αμοιβών και όρων εργασίας. Ταυτόχρονα, βρίσκουν διέξοδο για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους τοποθετώντας τα σε κρατικά ομόλογα και απαιτώντας το ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων για να εξασφαλιστούν τα κεφάλαια και τα κέρδη τους. Η τάξη των κεφαλαιοκρατών έχει δώσει απάντηση στην κρίση και κάνει αυτό που είναι σύμφωνο με τα συμφέροντά της. Φορτώνει τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα για να διατηρήσει τα προνόμιά της. Βαφτίζει το ταξικό της συμφέρον «εθνικό συμφέρον» και βάζει τα κόμματά και την κυβέρνησή της να ... εφαρμόσουν την πιο επιθετική αντεργατική πολιτική. Αξιοποιεί τους πράκτορές της στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να καθηλώσει στην αδράνεια τους εργαζόμενους και να εξασφαλίσει κοινωνική ειρήνη. Εντείνει την καταστολή απέναντι στο εργατικό κίνημα, αξιοποιώντας κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς.

6/08/2010

ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Η υλιστική αντίληψη της πολιτικής σχηματίστηκε ιστορικά με το ξεπέρασμα και την κριτική της υποκειμενικής αντίληψης της πολιτικής. Ένα σημαντικό μέρος της ανάπτυξης της μαρξι-στικής επιστήμης οφείλεται στην κριτική της υποκειμενικής θεωρίας της βίας. Μόνο με το μαρξισμό τέθηκε επιστημονικά ο ρόλος της βίας στην ιστορία. Μόνο με το μαρξισμό έγινε κατανοητή αυτή η πραγματική εκδήλωση της κοινωνικής ζωής που όλη η κουλτούρα πριν και μετά τον Μαρξ θέλησε να αποδώσει στη βιολογική φύση του ανθρώπινου είδους.

5/03/2010

Η συνέντευξη του Τσε Γκεβάρα στο Monthly Review (1961)

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την πρώτη μετάφραση στα ελληνικά μιας συνέντευξης που έδωσε ο Τσε Γκεβάρα στο περιοδικό Monthly Review το 1961.

Κ. Κάουτσκυ - Οι Αναβαπτιστές

Κ. Κάουτσκυ - Οι Αναβαπτιστές (Το 5ο κεφ. του "Ο Κομμουνισμός στην Κεντρ. Ευρώπη την εποχή της Μεταρρύθμισης)
Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: doc1.doc_anabaptistes.doc (application/msword)
Κ. Κάουτσκυ - Οι Αναβαπτιστές (Το 5ο κεφ. του "Ο Κομμουνισμός στην Κεντρ. Ευρώπη την εποχή της Μεταρρύθμισης)

1/23/2010

Ο Κομμουνισμός Είναι η Υλική Ανθρώπινη Κοινότητα: Ο Αμαντέο Μπορντίγκα Σήμερα – Λόρεν Γκόλντνερ

Πρώτη δημοσίευση: Critique 23, 1991. Το πρωτότυπο κείμενο υπάρχει στην ιστοσελίδα του συγγραφέα.  Για σχόλια/κριτική προς τον Λόρεν Γκόλντνερ, lgoldner@alum.mit.edu

28 Θέσεις για την Ταξική Κοινωνία – Φίλες και Φίλοι της Αταξικής Κοινωνίας

Σημείωμα της μετάφρασης
Η ομάδα Φίλες και Φίλοι της Αταξικής Κοινωνίας (Freundinnen und Freunde der klassenlosen Gesellschaft) είναι ένας κομμουνιστικός κύκλος που δημιουργήθηκε πριν από μερικά χρόνια στο Βερολίνο, όπου και συνεχίζει να δρα. Έχει εκδόσει μια σειρά από μπροσούρες με κείμενα της Καταστασιακής Διεθνούς, αναλύσεις για την εξέγερση στα γαλλικά προάστια κ.α. Εκδίδει το περιοδικό Kosmoprolet (το 2ο τεύχος από κοινού με τις ομάδες Eiszeit, gruppe k-21, La Banda Vaga). Το κείμενο 28 Θέσεις για την Ταξική Κοινωνία αποτελεί τη βασική θεωρητική της ανάλυση.
Οι ίδιοι γράφουν στο editorial του πρώτου τεύχους:
“Tο Kosmoprolet αποτελεί μια προσπάθεια να ξεκινήσει μια ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στον κόσμο που αισθάνεται την ανάγκη να ξεφύγει από την πεπατημένη του αριστερού ακτιβισμού, και να εστιάσει στις ταξικές σχέσεις. Η ονομασία αναφέρεται στην Κοσμόπολη [Cosmopolis], στην ιδέα του πολίτη του κόσμου. Προσθέτοντας όμως το ‘r’, αυτό το όμορφο (καντιανό) όνειρο του πολίτη έρχεται σε αντίφαση, και φτάνει στο ριζικό του όριο: Η παγκόσμια κοινωνία υπάρχει, όμως σε αντεστραμμένη μορφή, ως καθολική προλεταριοποίηση. Ταυτόχρονα, με αυτή την ονομασία θέλουμε να εκφράσουμε την εναντίωσή μας στον “αριστερό” εθνικισμό—ο χαρακτηρισμός “δίχως ρίζες κοσμοπολίτης” (Besrodny kosmopolit) ήταν σύνθημα της αντισημιτικής εκστρατείας που αναπτύχθηκε προς τα τέλη της δεκαετίας του 1940 στην ΕΣΣΔ.
Με τις 28 Θέσεις για την Ταξική Κοινωνία σκιαγραφούμε τις αλλαγές που έχουν ιστορικά υποστεί οι έννοιες προλεταριάτο, ταξική πάλη, επανάσταση, δίχως όμως να χάσουν την εγκυρότητά τους. […] Μια σημαντική έλλειψη αναμφίβολα αποτελεί το γεγονός ότι απουσιάζει η έννοια της κρίσης, κάτι που είναι ιδιαίτερα εμφανές στα σημεία που επιχειρούμε να συλλάβουμε τις τωρινές μεταβολές στις ταξικές σχέσεις. Στις Θέσεις εκτίθεται το προσωρινό αποτέλεσμα της συλλογικής μας αυτοκατανόησης. Τις δημοσιεύουμε με την ελπίδα να ξεκινήσει μια ανταλλαγή απόψεων με ανθρώπους που παλεύουν με παρόμοια ερωτήματα.”