Η οικοδόμηση της νέας, της αταξικής κοινωνίας, του κομμουνισμού, δεν αποτελεί απλώς και μόνο μία μετάβαση από κάποιο σχηματισμό σε κάποιον άλλο, αλλά συνιστά την εμφάνιση και την διαμόρφωση ενός ριζικά νέου τύπου κοινωνικής ανάπτυξης. Πρόκειται για μία κοσμοϊστορική αλλαγή, η οποία, ως προς το βάθος, την κλίμακα και τις προοπτικές της υπερβαίνει ακόμα και την μετάβαση της αρχαιότητας από την προ-ταξική στην ταξική κοινωνία. Πρόκειται για μία άρνηση-διαλεκτική άρση, τόσο των ταξικών ανταγωνιστικών τύπων ανάπτυξης της κοινωνίας, όσο και των πριν από αυτούς βαθμίδων, δηλ. ολόκληρης της μέχρι τώρα ιστορίας της ανθρωπότητας και των προϋποθέσεων της. Η επισήμανση αυτή θα πρέπει να υπολογίζεται όταν διατυπώνονται διάφορες εικασίες και εκτιμήσεις σχετικά με τους ρυθμούς οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, με τις δυσκολίες που προκύπτουν κ.λ.π. Η επισήμανση αυτή αφορά επίσης τις δυσκολίες, την αντιφατικότητα και τον ιδιαίτερα περίπλοκο χαρακτήρα των σχετικών θεωρητικών προσεγγίσεων..."

Δ. Πατέλη, Μ. Δαφέρμου, Π. Παυλίδη

3/22/2013

Δυνατή και αναγκαία η συνάντηση Αναρχισμού-Μαρξισμού


Το παρακάτω κείμενο είναι η βάση της ομιλίας μου στην εκδήλωση που έγινε στις 9/3/13 στην Λάρισα  στο Steki Paratid@s με θέμα είναι δυνατή και αναγκαία η συνάντηση αναρχισμού- μαρξισμού;;;
εισαγωγή:
1)Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι στην δική μας γενιά έλαχε να ζήσουμε την πιο βαθιά συστημική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.   Σε εμάς και στα παιδιά μας έλαχε να ζήσουμε την καταβαράθρωση των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων που με αγώνες είχαν κατακτήσει οι παλιότερες γενιές.
Να ζήσουμε την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων με στόχο να πληρώνουμε εμείς την νύφη των καπιταλιστικών οργίων τους. Να ζήσουμε μια άνευ ορίων καταστροφή του επιπέδου ζωής που οδηγεί στην φτωχοποίηση στην συντριπτική εργαζόμενη πλειοψηφία που οδηγούν συχνά σε βαρβαρότητες, όπως  πρόσφατα ο θάνατος των 2 φοιτητών στην περιοχή σας.
Σε εμάς όμως βρίσκεται  η τύχη ή η ατυχία να ξαναπιάσουμε το νήμα  της επαναστατικής ανατροπής από κει  που το άφησαν οι προηγούμενες  γενιές. Να ξαναπαίξουμε  το παιχνίδι της ανατροπής αυτού του συστήματος που δεν παίρνει βελτιώσεις αλλά γκρέμισμα.   
Δεν ξεκινάμε από το μηδέν, δεν μηδενίζουμε τίποτε από τι έγινε, μα και δεν αποδεχόμαστε τίποτε δίχως την κριτική. Δεν είμαστε μηδενιστές ή μεταμοντέρνοι που ρευστοποιούν τα πάντα, μα δεν πρέπει να είμαστε και δογματικοί που εμμένουν σε αλήθειες και σχήματα που δείχνουν να έχουν πεθάνει ή δεν  μπορούν να προσφέρουν στο ανατρεπτικό μας παιχνίδι.
Σε αυτήν μας την παρουσίαση  θα προσεγγίσουμε την σχέση των ρευμάτων  του μαρξικού και του μαρξιστικού κομμουνισμού καθώς και του αναρχισμού και θα θέσουμε το ερώτημα αν   αυτή η σχέση μπορεί να γίνει η βάση μιας νέας επαναστατικής επαναθεμελίωσης.
Καθώς τα δυο αυτά ρεύματα εκκινούν από το ίδιο σημείο, δηλαδή από την εναντίωση του στην καπιταλιστική πραγματικότητα που μας αλλοτριώνει και μας εκμεταλλεύεται και καταλήγουν στο ίδιο σημείο, δηλαδή στην κοινωνία των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών, στην κοινωνία των ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.