Ο «Κομμουνισμός» δεν είναι ιδιωτική επιχείρησις. Μερικοί σύντροφοι λαβόντες υπ’ όψιν των ότι στην Ελλάδα η Σοσιαλιστική μόρφωσις καθυστερεί πολύ απεφάσισαν με μεγάλες οικονομικές θυσίες να προβούν στην έκδοση του «Κομμουνισμού». Ο «Κομμουνισμός» θα είναι εντελώς θεωρητικό και μορφωτικό φύλλο. Σκοπός του είναι να δώση όσο το δυνατό περισσότερα στοιχεία σε όσους θέλουν να μάθουν τι είναι ο Σοσιαλισμός και σε όσους θέλουν να καταρτισθούν Σοσιαλιστικά. Αι ανάγκαι στην Ελλάδα είναι πολλαί. Ούτε τα κλασσικά έργα έχουν εκδοθή ούτε τα νεώτερα. Επίσης υπάρχει ανάγκη απλών βιβλίων για τις μάζες και πλέον θεωρητικών δια τους προχωρημένους στο Σοσιαλισμό. Ο «Κομμουνισμός» θα προσπαθήση να πληρώση όλες αυτές τις ανάγκες. Διαβάστε ακόμα
- Κώστας Παλούκης, "Η οργάνωση «Αρχείο του Μαρξισμού», όψεις και τάσεις της ιδεολογίας, της πολιτικής και των δομών χειραφέτησης της ελληνικής εργατικής τάξης στον μεσοπόλεμο, διπλωματική εργασία, διδ. Χατζηιωσήφ Χρήστος, Πανεπιστήμιο Κρήτης
- Κώστας Παλούκης, «Το αρχείο Νίκου Σύριγγα και οι αρχειομαρξιστές»; Δημήτρης Κατσορίδας: «Οι αρχειομαρξιστές».
- Κώστας Παλούκης, "Συνδικαλιστικές πρακτικές και πολιτική οργάνωση των εργατικών στρωμάτων την περίοδο 1927 - 1934, η περίπτωση των Αρχειομαρξιστών", ανακοίνωση στον Μνήμωνα, Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ: Κομμουνισμός - Φ.1
ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ Κομμουνισμός - Φ.2
ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ Κομμουνισμός - Φ.3
ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ Κομμουνισμός - Φ.4
ΕΔΕ [«ΕΜΕ» – «Σ.Α.»]: Λεόν Τρότσκι και Ελλάδα
ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΛΙΑΥΤΗΣ Η αφύπνηση του ελληνικού προλεταριάτου
ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΛΙΑΥΤΗΣ Η κάθοδος της ΚΟΜΛΕΑ στις εκλογές
ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ Η Ιστορική Αλήθεια ενοχλεί και φοβιζει
ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ Σχέδιο πλατφόρμας
ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΤΕΣ Τι είναι η Αριστερή Αντιπολίτευση
Θα δημοσιεύση και κλασσικά έργα και νεώτερα. Θα περιέχη ύλην δι’ όλους τους αναγνώστας. Για να ανταποκριθή σ’ αυτές τις ανάγκες ο «Κομμουνισμός» πρέπει όχι μόνον να διατηρηθή δωδεκασέλιδος αλλά και να αυξήση τον αριθμόν των σελίδων του και να βγαίνη συχνότερα. Αυτό εξαρτάται από τους αναγνώστας του: Όσο περισσότερο διαδίδεται το φύλλο, όσο περισσότερον ηθικώς και υλικώς ενισχύεται η έκδοσίς του, τόσον ασφαλέστερον θα κατορθωθή η διατήρησις και τελειωτέρα έκδοσίς του.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Όλοι θά ’χουν ακούσει τους αστούς μας και τα όργανά τους –δασκάλους, βιβλία, εφημερίδες κ.λ.π.– να μας διακηρύττουν μέχρι τινός ότι στο σημερινό σύστημα βασιλεύει η μεγαλυτέρα ευημερία, ευτυχία, αρμονία κ.λ.π. Όλοι θά ’χουν ακούσει αυτούς μέχρις ενός καιρού να μας διαλαλούν ότι οι σοσιαλισταί με όσα λένε δεν κάνουνε τίποτ’ άλλο παρά μια προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα ανύπαρκτο πράγμα, να διαιρέσουνε την κοινωνία σε τάξεις, να δημιουργήσουνε μέσα στην αρμονία που βασιλεύει μια τεχνική αντίθεση, μιαν ανύπαρκτη αντίθεση.
Ήλθαν όμως μερικά γεγονότα και τους ανάγκασαν ν’ αλλάξουν πια τακτική.
Ήλθαν οι πόλεμοι και αποκάλυψαν τελείως και σ’ όποιον δεν τό ’χει αντιληφθεί ακόμα, ποια μεγάλη αντίθεση έκρυβε μέσα του το σημερινό αστικό σύστημα. Ήλθαν οι πόλεμοι και γενίκευσαν καθ’ ολοκληρίαν την εσωτερικήν αντίθεσιν αυτού του συστήματος. Έδειξαν καθαρά ότι η κοινωνία όσο πάει, διαιρείται σε δυο αντιμέτωπες μερίδες, που έχουν ακριβώς τα αντίθετα συμφέροντα. Στη μερίδα εκείνη που δεν έχει τίποτα άλλο να πουλήσει παρά την εργατική της δύναμη, του χεριού ή του μυαλού, και στη μερίδα εκείνη που ενώ δεν δουλεύει πουλά το προϊόν της δουλειάς της άλλης, αλλά προς όφελός της, κερδίζουσα έτσι ποσά υπέρογκα. Στην τάξη εκείνη που ενώ δουλεύει έχει ως αντάλλαγμα τη φτώχεια, την πείνα, τη δυστυχία, την αμάθεια κ.λ.π. τα οποία αυξάνουν με τόση γρηγοράδα που την φέρνουν σε απόγνωση, και στην τάξη εκείνη που ενώ δεν δουλεύει, συσσωρεύει τόσο πλούτο ώστε να μην ξέρη πως να τον σπαταλήσει.
Ήλθαν οι πόλεμοι για να δείξουν καθαρά ότι η τάξις εκείνη, που είναι προορισμένη μέσα στο αστικό σύστημα να δυστυχεί, για να ευτυχεί η άλλη, πρέπει να μεγαλώνει, να πληθαίνει, να γίνει η πλειοψηφία, ενώ εξ αντιθέτου η τάξις που πρέπει να ευτυχή από την δυστυχία της άλλης, πρέπει να μικραίνει αριθμητικώς, αυξάνουσα έτσι τα κέρδη της από τον μεγαλύτερο αριθμό των μελών της άλλης τάξεως. Ήλθαν οι πόλεμοι, που όσο πάνε γίνονται πιο συχνοί και πιο τρομεροί, και έδειξαν ότι αντί να φέρουν κανένα καλό αποτέλεσμα, όχι μόνο ρίχνουν τους πληθυσμούς που πολεμούν, νικητάς και νικημένους, στο μεγαλύτερο οικονομικό χάος –(αυτή την ιστορία έχουν εφαρμόσει στα σχολεία οι αστοί, για να αποστραβώνουν τον κόσμο και να τον κάνουν όμοιό τους)– στη μεγαλύτερη απελπισία, αλλά ότι φέρνει και σε άλλους λαούς που περνούσαν κάπως καλύτερα, μια φτώχεια, μια δυστυχία, που φτάνει μέχρις απογνώσεως.
Μετά τα γεγονότα αυτά, τα οποία, δυστυχώς για τους αστούς μας, δεν μπορούν ν’ αρνηθούν, έρχονται και μας σερβίρουν νέο επιχείρημα, νέα ψευτιά. Έρχονται και μας σερβίρουν ότι όλη αυτή η απαισία κατάστασις (αφού δεν είναι αρμονία) είναι μια φυσική κατάστασις, μια κατάστασις την οποία δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε γιατί πάντα έτσι ήταν, και πάντα, επομένως έτσι θα είναι.
Και όμως όλοι ξέρουμε καλά ότι και μεις ακόμη όσο πάμε χάνουμε ό,τι κι αν είχαμε, αν δεν τα χάσαμε, όσο πάμε δουλεύουμε πιο σκυλίσια από πρώτα και όμως ούτε να συντηρηθούμε καλά-καλά δεν μπορούμε, όσο πάμε και το ψωμί της αύριον πλησιάσει να γίνει, αν δεν έγινε ένα δίλημμα, όσο πάμε η φτώχεια, η δυστυχία αυξάνουν καταπληκτικά.
Και αν μεν οι αστοί μας τσαμπουνάνε ότι η σημερινή απαίσια κατάστασις είναι μια φυσική, γιατί τέτοια αντίθεση στην κοινωνία υπήρχε πάντα, η ιστορία της ανθρωπότητος, και όχι η ιστορία των εγκλημάτων, δολοφονιών ή ατιμώσεων που έκανε ο τάδε βασιλιάς –το παγκόσμιο χρέος μόνο κατά τη στατιστική της Εθνικής Τραπέζης της Νέας Υόρκης, εκδοθείσα κατά το έτος τούτο, ανέβει αισίως πάνω από το ένα τρισεκατομμύριο εξακόσια είκοσι δισεκατομμύρια δρχ. 1.620.000.000.000)– η ιστορία της ανθρωπότητος, κάθε άλλο παρά αυτό μας δείχνει.
Η ιστορία της ανθρωπότητος μας δείχνει ότι προτού φτάσει η κοινωνία στο σημερινό καθεστώς, πέρασε από μια σειρά άλλων που έγιναν για ορισμένους λόγους και για τους οποίους στους τότε ανθρώπους φάνηκαν φυσικά, αλλά και για ορισμένους λόγους πάλι εξαφανίστηκαν, για να παραχωρήσουν την θέσιν τους σε άλλα συστήματα, και για τους οποίους λόγους φάνηκαν αφύσικα.
Αυτό μας δείχνει και για το σημερινό σύστημα. Μας δείχνει ότι το σημερινό αστικό σύστημα, μέχρις ενός σημείου που έπρεπε να γίνει ήταν φυσικό, ήταν ανάγκη να έλθει, αλλά και πέραν αυτού του σημείου είναι φυσικό, είναι ανάγκη να πέσει για νά ’ρθει ένα άλλο που να ταιριάζει με την ανάλογο ανάπτυξη των εργαλείων, μέσων συγκοινωνίας και γενικώς μέσων παραγωγής.
Για να μπορέσουμε όμως να δούμε τους λόγους για τους οποίους ήλθε, τη φυσική του κατάσταση μέχρις ενός σημείου, τους λόγους για τους οποίους θα πέσει, την αφυσικότητα αυτού του συστήματος πέραν αυτού του σημείου, το σύστημα που θα το διαδεχθεί, το σοσιαλιστικό δηλαδή, τους λόγους για τους οποίους θα το διαδεχθεί• είναι ανάγκη να περάσουμε γενικά την ιστορία της ανθρωπότητας από την αρχή, να δούμε όλα τα συστήματα που πέρασαν, τους λόγους που γέννησαν το καθένα σύστημα και που το συνέτριψαν, και τότε θα μπορέσουμε να δούμε και κατά πόσο έχουν οι αστοί δίκιο και ακόμη ποιοι λόγοι τους αναγκάζουν να διακηρύττουν έτσι!
Όλα αυτά θα τα δούμε στη μελέτη αυτή που επιγράφεται «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ» γιατί οι νόμοι, οι λόγοι, που κανονίζουν την πορεία της ανθρωπότητος, είναι νόμοι καθαρώς οικονομικοί, νόμοι οι οποίοι κανονίζουν την εξέλιξη της παραγωγής και της ανταλλαγής αναλόγως της οποίας θα διακρίνουμε και τα διάφορα οικονομικά καθεστώτα από τα οποία πέρασε η ανθρωπότης για να φτάσει στο σημερινό.
Αυτά τα οικονομικά καθεστώτα, από τα οποία πέρασε η ανθρωπότης ως τα σήμερα, μπορούμε από τώρα να τα διαιρέσουμε, αναλόγως του τρόπου της παραγωγής και της ανταλλαγής, γενικώς σε πέντε: στην αγρία κατάσταση του ανθρωπίνου γένους, στον αρχέγονο κομμουνισμό, στη δουλεία, στη δουλοπαροικία και στην κεφαλαιοκρατική παραγωγή. Αυτά πάλι διακρίνονται στην γένεσή τους, στην ανάπτυξή τους και στην κατάπτωσή τους ή πέσιμό τους• γενικότερα δε στην φυσικότητα του καθενός συστήματος και στην αφυσικότητά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου