Για να μελετήσουμε τις εξελίξεις των κοινωνικών αγώνων στη Δυτική Ευρώπη από το 1968 κι έπειτα, πρέπει να στραφούμε στην Ιταλία. Η οργάνωση του εργατικού κινήματος, συχνά σε μαζική κλίμακα, έχει προσλάβει αυθεντικές μορφές. Αστικοί αγώνες οδήγησαν σε οργανωμένες (πολιτικές) συνδικαλιστικές και τοπικές δράσεις με διακυβεύματα συνδεδεμένα με τη κατανάλωση.Το κείμενο είναι από τη μπροσούρα Το Σπίτι Των Κλεφτών που μπορείτε να κατεβάσετε εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1188310
Από αυτήν την άποψη, το κίνημα της αυτομείωσης, που ξεκίνησε στο Τορίνο το φθινόπωρο του 1974, συνιστά μια εξέλιξη ύψιστης σημασίας. Αυτομείωση είναι η ενέργεια εκείνη με την οποία οι καταναλωτές, σε επίπεδο κατανάλωσης, και οι εργάτες, σε επίπεδο παραγωγής, αναλαμβάνουν οι ίδιοι να μειώσουν, σε ένα συλλογικά αποφασισμένο επίπεδο, την τιμή των δημόσιων υπηρεσιών, της στέγασης, του ηλεκτρικού ρεύματος ή στα εργοστάσια, το ρυθμό παραγωγικότητας.