1. Μονάχα η συνειδητή χειραφετητική δραστηριότητα του προλεταριάτου μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή του καπιταλισμού και στη δημιουργία της κομμουνιστικής κοινωνίας. Ο κομμουνισμός είναι το ριζοσπαστικό πρόταγμα που αναδεικνύεται ως αναγκαιότητα από τις πραγματικές κοινωνικές σχέσεις και αντλεί την ισχύ του από μια ορθολογική και ηθική χειραφετητική επιταγή: τη συγκρότηση του ανθρώπινου είδους σε κοινότητα, τη δημιουργία μιας πανανθρώπινης κοινωνίας που διέπεται από την αρχή της δικαιοσύνης, νοούμενης ως μια καθολική σχέση ισοτιμίας και συλλογικότητας μεταξύ των ανθρώπων.
2. Η προλεταριακή επανάσταση δεν είναι μια αυθόρμητη διαδικασία που προκαλείται αυτόματα από τις συνθήκες ζωής που βιώνει η εργατική τάξη μέσα στον καπιταλισμό και η οποία εκτυλίσσεται εξίσου αυθόρμητα προς την αταξική κοινωνία μέσω της ίδιας της αντικειμενικής λογικής των πραγμάτων, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των δρώντων κοινωνικών υποκειμένων τα οποία εμφορούνται από την εγωιστική επιθυμία να προαγάγουν τη δική τους κοινωνική θέση. Η κοινωνική εξέλιξη δεν είναι μια μηχανική διαδικασία, η επανάσταση δεν είναι έργο της «αόρατης χειρός» και η κοινωνική απελευθέρωση δεν είναι μια εγωιστική υπόθεση. Το προλεταριάτου δεν είναι, ασφαλώς, ένα καθαρά ηθικό υποκείμενο και δεν μπορεί να υπερβεί τον εμπειρικό καθορισμό της βούλησής του. Ωστόσο, αυτή η βούληση για να είναι βούληση απελευθερωτική πρέπει να είναι βούληση καθολική, πρέπει να πηγάζει από την ανάγκη ριζικής υπέρβασης της αστικής κοινωνίας και να θέτει το ζήτημα της δημιουργίας μιας κοινωνίας του ανθρώπινου είδους. Η κομμουνιστική απελευθέρωση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν οι πρωταγωνιστές της, οι εκατοντάδες εκατομμύρια προλετάριοι, δεν έχουν υψηλή συνείδηση του σκοπού της δράσης τους.
