Γεώργιος Σκληρός: Το Κοινωνικόν μας Ζήτημα, 1907 (pdf)

Ο Γεώργιος Κωνσταντινίδης, προσωνύμιο Σκληρός (1878 Τραπεζούντα-1919 Αλεξάνδρεια) ήταν πρωτοπόρος Έλληνας σοσιαλιστής, που προσπάθησε να αποτυπώσει ρεαλιστικά την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του στη βάση της ταξικής διάρθρωσης της κοινωνίας και να αναλύσει την ελληνική κοινωνία με μαρξιστικά εργαλεία, προκαλώντας συζητήσεις και προστριβές ανάμεσα στους τότε προοδευτικούς κύκλους.

Ο Γεώργιος Κωνσταντινίδης, προσωνύμιο Σκληρός (1878 Τραπεζούντα-1919 Αλεξάνδρεια)

Ο Γεώργιος Σκληρός, γόνος αστικής οικογένειας τηςΤραπεζούντας του Οθωμανικού Πόντου, προσέλαβε την τυπική εκπαίδευση και τον κοσμοπολιτισμό των αστών και μεσοαστών της εποχής του και σε νεαρή ηλικία μετέβη στην Οδησσό της Ρωσίας για να ασχοληθεί με το Εμπόριο. Σύντομα έφυγε για τη Μόσχα, όπου στράφηκε σε ιατρικές σπουδές, το 1904 στο πανεπιστήμιο της Μόσχας. Τον επόμενο χρόνο ενεπλάκη στο επαναστατικό κίνημα, επηρεασμένος από τον μαρξισμό του Γκεόργκι Πλεχάνωφ, προσλαμβάνοντας και το προσωνύμιο «Σκληρός». Μια σειρά προβλημάτων με το τσαρικό καθεστώς τον οδήγησαν στην Εσθονία και κατόπιν στην Ιένα της Γερμανίας. Εκεί, ως εκπρόσωπος της μαρξιστικής θεωρίας συνδέθηκε με τον Δ. Γληνόστην ίδρυση του φοιτητικού και σοσιαλιστικής κατεύθυνσης συλλόγου «Φιλική Προοδευτική Ένωση».

Με τον όρο Μεγάλη Ιδέα αναφερόμαστε στο πολιτικό και εθνικιστικό ιδεώδες που διαδόθηκε στον ελληνικό κόσμο από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και αποτελούσε τον άξονα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας έως την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Χάρτης της Μεγάλης Ελλάδας

Ο Γ. Σκληρός μετέβη και έζησε στην Αλεξάνδρεια, όπου και πέθανε το 1919.

Εργογραφία

• Το Κοινωνικόν μας Ζήτημα, 1907
• Η Φιλοσοφία του Πολέμου και της Ειρήνης
• Σύγχρονα Προβλήματα του Ελληνισμού
• Μελέτες – παρεμβάσεις στα πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα

• Το βιβλίο κατεβαίνει από εδώ: Γεώργιος Σκληρός, Το Κοινωνικόν μας Ζήτημα, 1907

  http://eranistis.net/wordpress/%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B6%CE%AE/

Georgi Dimitrov-Η επίθεση του φασισμού και τα καθήκοντα της κομμουνιστικής διεθνούς για την ενότητα της εργατικής τάξης ενάντια στο Φασισμό VIII

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Τελικός λόγος στο 7ο παγκόσμιο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, 13 Αυγούστου 1935

Σύντροφοι! Η διεξοδική συζήτηση πάνω στην έκθεσή μου μαρτυράει το δυνατό ενδιαφέρον του Συνεδρίου για τα θεμελιώδη προβλήματα ταχτικής και τα καθήκοντα του αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου και του φασισμού, ενάντια στον κίνδυνο ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Αν συνοψίσουμε τώρα το αποτέλεσμα της 8-ήμερης συζήτησης, θα διαπιστώσουμε, ότι όλες οι ουσιαστικές κατευθυντήριες γραμμές της έκθεσης βρήκαν την ομόφωνη επικρότηση του Συνεδρίου. Κανένας ομιλητής δεν πρόβαλε αντιρρήσεις ενάντια στις κατευθυντήριες γραμμές ταχτικής που θέσαμε και την απόφαση που προτείναμε.

Μπορεί κανείς να πει άνετα, ότι σε κανένα απολύτως από τα προηγούμενα Συνέδρια της Κομμουνιστικής Διεθνούς δεν επικράτησε τέτοια ιδεολογική και πολιτική ενότητα, όπως σ' αυτό. Η πλέρια ομοφωνία του Συνεδρίου αποδείχνει, ότι στις γραμμές μας έχει ωριμάσει τελείως η αναγνώριση, ότι πρέπει να μεταβάλουμε την πολιτική μας και την ταχτική μας ανάλογα με τη μεταβληθείσα κατάσταση, με βάση την ολόπλευρη διδαχτική πείρα των τελευταίων χρόνων.

To ποσοστό κέρδους είναι το κλειδί

Η πορεία της κερδοφορίας δείχνει την πορεία του καπιταλισμού

Η οικονομία του σύγχρονου κόσμου κυριαρχείται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Στον καπιταλισμό, το χρήμα χρησιμοποιείται για να παράγει περισσότερο χρήμα. Η κινητήρια δύναμη της παραγωγής είναι το κέρδος, όχι οι κοινωνικές ανάγκες και η καπιταλιστική παραγωγή δεν  προχωράει σε μία ευθεία γραμμή ανόδου. Υπόκειται σε επαναλαμβανόμενες κρίσεις «ανάπτυξης και ύφεσης», που καταστρέφουν κάθε φορά και κατασπαταλούν μεγάλο μέρος από την αξία που έχει ήδη παραχθεί από την κοινωνία (τους εργαζόμενους). Οι δεκαετίες του 1880 και του 1890 γνώρισαν μια σημαντική καταστροφή της παραγωγής και του πλούτου των ΗΠΑ- η «μεγάλη κρίση» του ‘30 επίσης. Τώρα βιώνουμε την πρώτη  «Μεγάλη Ύφεση» όντας ακόμα μέσα στη «Μακρά Κρίση»  του 21ου αιώνα.

Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ

Ο Σαρλ Μπετελέμ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μαρξιστές θεωρητικούς της μεταπολεμικής περιόδου. Στο τρίτομο έργο του Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ θίγεται για πρώτη φορά το ζήτημα της αλληλεπίδρασης των κοινωνικών μετασχηματισμών και της εξέλιξης του μπολσεβίκικου «ιδεολογικού συστήματος». Καρπός ενδελεχούς και μακροχρόνιας έρευνας, είναι μια οξυδερκής, σφαιρική μαρξιστική ανάλυση της σοβιετικής ιστορίας και πραγματικότητας, που περιγράφει τη φύση των ζυμώσεων που έλαβαν χώρα στο πέρασμα του χρόνου και των κοινωνικών δυνάμεων που τις υποκίνησαν. 

Ο πρώτος τόμος επιχειρεί να σκιαγραφήσει τη σημασία, τα όρια και τις ιστορικές συνθήκες των κοινωνικών μετασχηματισμών που επιτελέστηκαν στη Σοβιετική Ρωσία από το 1917 έως το 1923 - απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση των μετέπειτα εξελίξεων και του ρόλου που διαδραμάτισε η χώρα αυτή στην παγκόσμια πολιτική σκηνή για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια.


Ο Μπετελέμ αναδεικνύει μια ριζικά ανανεωμένη οπτική της Ρωσικής Επανάστασης και των αλλαγών που συντελέστηκαν. Οι αλλαγές αυτές δεν εξετάζονται μέσα από το πρίσμα της «κομματικής ερμηνείας» ή ως αποτέλεσμα της μπολσεβίκικης ιδεολογίας. Ο συγγραφέας διακρίνει μια πολύπλευρη, αντικειμενική και συχνά αντιφατική διαδικασία, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχει η πάλη των τάξεων. 

http://depositfiles.com/files/5a7h11nt0 


Στον δεύτερο τόμο του έργου του ο Σαρλ Μπετελέμ, εξετάζοντας τη μετά τον θάνατο του Λένιν περίοδο, μελετά τη συσσώρευση των αντιφάσεων που εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ως "γενική κρίση" της Νέας Οικονομικής Πολιτικής και που εκφράζει, στην πραγματικότητα, στις παραμονές της σταλινικής "μεγάλης στροφής", την αποτυχία των προσπαθειών για μα εργατο-αγροτική συμμαχία στην ΕΣΣΔ. Στο επίκεντρο της ανάλυσής του ο Σ. Μπετελέμ θέτει, με πρωτοποριακό για την εποχή του τρόπο, το ζήτημα των σχέσεων ανάμεσα στη διαδικασία μετάλλαξης του σοβιετικού κοινωνικού συστήματος και στην εξέλιξη του μπολσεβίκικου "ιδεολογικού συστήματος", που κάθε άλλο παρά συμπίπτει, την περίοδο εκείνη, με τον επαναστατικό μαρξισμό. 
Έργο κομβικό για τη μελέτη αυτού που αποκλήθηκε "περίοδος της προσωπολατρίας", αποτελεί απαραίτητη αναφορά για την κατανόηση και τη μαρξιστική ερμηνεία του σταλινικού φαινομένου. 

http://depositfiles.com/files/ra86t1f2p

http://politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=220165#220165