τρεις βιβλιοκριτικές για τον επαναστατικό αναστοχασμό

Πέρα από το ιδιωτικό και το δημόσιο το «κοινό»…

ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ και ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ

Καθώς το πείραμα που λέγεται «Ελλάδα» βρίσκεται στο τελικό του στάδιο- θερίζοντας δικαιώματα και σπέρνοντας την γενικευμένη κατάθλιψη στους υπηκόους αυτής της μίζερης επαρχίας της πλανητικής δικτατορίας του κεφαλαίο- σκόρπιες και συχνά ασυντόνιστες φωνές διαλαλούν την αναγκαιότητα μιας άλλης κοινωνίας.
Φωνές βοώντος μέσα στην έρημο της καπιταλιστικής πραγματικότητας αδυνατούν να αλλάξουν την κυρίαρχη αντίληψη και ατζέντα που δεν βλέπει μέλλον έξω από τον ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου.
Χορταίνοντας τα σώματα αυτών που έχουν στρατεύσει το «είναι» της ύπαρξης τους στην ριζική αλλαγή αυτού του κόσμου. Μια ανατρεπτική «πρωτοπορία» και ας μην τρομάζει η λέξη, που δεν συμβιβάζεται με την υποταγή και την κατάθλιψη των αυτοκρατόρων του κεφαλαίου. Και που μέχρι τα τώρα είναι υπεύθυνη για την οικοδόμηση των δομών αντίστασης και για το άναμμα μικρών και μεγάλων εξεγέρσεων.

συνέχεια

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ

Ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο από την διαρκή και ακαθόριστη ροή των γεγονότων από το παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.  Είναι η όχι και τόσο ακριβής μέτρηση του διαστήματος ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον που διαμορφώνει το διαρκώς μεταβαλλόμενο παρόν

Διέπεται από μια σχετικότητα και ασυμμετρία και επικαθορίζεται τόσο από τα πεδία της συνείδησης, τα φυσικά γεγονότα, όσο και κυριότερο από τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες της κάθε χρονικής στιγμής.

Κατά αυτόν τον τρόπο μέσα στην διαρκή κίνηση των γεγονότων η ιστορία βρίσκει νόημα είτε όταν αυτή οδηγεί σε ένα έσχατο τέλος, όπως πιστεύουν οι μονοθεϊστικές θρησκείες και δη ο χριστιανισμός. Ή σε μια τέλεια κοινωνία των απανταχού της γης θρησκευόμενων κομμουνιστών και σοσιαλιστών, λες και ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός είναι μια εκκοσμικευμένη θρησκεία.

Είτε επαναλαμβάνεται αιώνια, ακολουθώντας τα φυσικά καιρικά φαινόμενα- η αιώνια επιστροφή-κάτω από την κυριαρχία της εξουσίας, είτε στην εκκοσμικευμένη ή την ιερή εκδοχή της.

συνέχεια

Η θεσμοθέτηση της Ανατροπής

Παλαιό το ερώτημα ψάχνει νέες απαντήσεις, σε μια συγκυρία που η κρίση ξεπερνά τα όρια της  χώρας μας και πνίγει την ήπειρο  που γεννήθηκε ο καπιταλισμός.  Τι γίνεται μετά την έκρηξη, τι γίνεται μετά την εξέγερση; Επιστροφή στην ομαλότητα, επιστροφή σε μια νέα κανονικότητα ή θεσμοθέτηση της εξέγερσης, των δομών της εξέγερσης και αν ναι τι σημαίνει αυτό και τι συνεπάγεται αυτό;

Ερώτημα που επιχειρούν να το προσεγγίσουν- μέσα από διαφορετικές οπτικές που άλλοτε συγκλίνουν και άλλοτε αποκλίνουν- ο  M. Hardt και ο J. Holloway   , δυο διανοούμενοι της ελευθεριακής αριστεράς  , σε ένα διάλογο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα και στην Ελλάδα. Με τίτλο: Διάλογος για τις κοινωνικές εξεγέρσεις- θεσμοθέτηση και ανατροπή- εκδόσεις Σαββάλας-2012

συνέχεια

Σοσιαλιστικός Όμιλος Κέρκυρας

Σοσιαλιστικός Όμιλος Κέρκυρας 

Ευχαριστούμε τον σ. Αντώνη για την ψηφιοποίηση.

http://vivlio2ebook.blogspot.gr/2013/01/blog-post_29.html

Η ΥΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

https://engymo.files.wordpress.com/2012/04/ceb7-cf85cebbceb9cf83cf84ceb9cebaceb7-ceb1cebdcf84ceb9cebbceb7cf88ceb7-cf84ceb7cf83-ceb9cf83cf84cebfcf81ceb9ceb1cf83.pdf

Ι

Προφητείες του μαρξισμού

Η εφημερίδα του Συνδέσμου Ιταλικών Βιομηχανιών, “Il Sole 24 Ore”, προτείνει στους αναγνώστες της να διαβάσουν την «ωραιότατη και γεμάτη φρεσκάδα» ανθολογία κειμένων του Μαρξ που φέρει τον τίτλο “Καπιταλισμός. Οδηγίες χρήσης”. Μέσα από τη στήλη της βιβλιοκριτικής και κάτω από τον τίτλο “Ο Μαρξ δεν είναι ένα φάντασμα” προβάλλει την άποψη που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έγινε κλασική: η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» αναίρεσε το «ουτοπιστικό» μέρος του Μαρξ, αλλά όχι τις οικονομικές του αναλύσεις. Αντίθετα, «αυτά που έγιναν μετά, αυτά που γίνονται σήμερα, επιβεβαιώνουν την ανάλυση του Μαρξ, του ρεαλιστή και δίχως αυταπάτες αναλυτή του καπιταλισμού και των αντιθέσεών του».

Για άλλη μια φορά μας δίνεται η ευκαιρία να ασχοληθούμε με τη διάκριση ανάμεσα σε έναν ρεαλιστή-οικονομολόγο Μαρξ και έναν ουτοπιστή-κομμουνιστή Μαρξ, για να αποδείξουμε ότι αυτή η διχοτόμηση δεν υφίσταται, είναι ανύπαρκτη.

Χωρίς αμφιβολία, είναι αλήθεια ότι «αυτά που γίνονται σήμερα» αντιστοιχούν πλήρως στις αναλύσεις του Μαρξ. Αν σκεφτεί κανείς ότι αυτές οι αναλύσεις έχουν πάνω από ενάμιση αιώνα ζωής δύσκολα μπορεί να αποφύγει να τις θεωρήσει πραγματικές προφητείες.

συνέχεια

Καστοριάδης - Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Καστοριάδης - Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα by CNT

Η ΚΗΔΕΊΑ ΤΟΥ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ

H κηδεία του Κροπότκιν έγινε μεταξύ στις 10 και 13 Φεβρουαρίου το 1921. To βίντεο προέρχεται από το «Τμήμα των κοινωνικών χρονικών του Πανρωσικού κινηματογράφου και φωτογραφίαςν"

 

Από το 0:33 και μετά μπορείτε να δείτε την επιτροπή για την οργάνωση της κηδείας, η οποία περιελάμβανε μια σειρά από τα πιο γνωστά ονόματα αναρχικών εκείνης την εποχή - Sandomirskyi, Perovskyi, Lebedev, Yarik (0:49), Askarov, Pavlov, Atabekyan (01:00) , T. Shapiro, Α. Shapiro, Alexey Borovoy, Piro (01:11), Gogelio, Maximov, Markus, Anosov, Chernyi (1:31) και Alexandr Berkman (1:45).

 

Μετά ακολουθεί είναι η νεκρική πομπή στην πόλη Dmitrov, την ειδική πομπή με το τρένο για τη Μόσχα, και το αντίο των συνδικάτων. Στο 6:40 μπορείτε να δείτε την Emma Goldman και τον Alexandr Berkman.

Ίσως η πιο συγκινητική στιγμή του ντοκυμαντέρ βρίσκεται στο 7:40 λεπτό, όπου φαίνονται οι αναρχικοί πολιτικοί κρατούμενοι που αφέθηκαν προσωρινά για να παρακολουθήσουν την κηδεία. Μερικοί από αυτούς δεν αποφυλακίστηκαν ξανά στην υπόλοιπη ζωή τους. Η κηδεία του Κροπότκιν ήταν η τελευταία δημόσια πορεία αναρχικών στην Μόσχα μέχρι το 1988.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

από το σαιτ: http://engymo.wordpress.com/

Κατεβάστε το κείμενο σε μορφή PDF

realdom.grPDF

Πραγματική υπαγωγή της εργασίας στο κεφάλαιο[1] και ταξική συνείδηση

Σ’ αυτό το άρθρο θέλω να εστιάσω στο πώς η μετάβαση από την τυπική στην πραγματική υπαγωγή της εργασίας στο κεφάλαιο –ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες- έχει οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση της εργατικής τάξης, στην ιδεολογία της και στους τρόπους υποκειμενοποίησής[2] της καθώς επίσης και στην ανάδειξη ορισμένων ζητημάτων σχετικά με την εργατική  ταξική συνείδηση και τις προοπτικές του καπιταλισμού σε μια εποχή κοινωνικής οπισθοδρόμησης.

Το τέλος της φορντικής[3] περιόδου της καπιταλιστικής βιομηχανικής παραγωγής, με τον «εργάτη-μάζα»[4] συγκεντρωμένο σε τεράστια βιομηχανικά συγκροτήματα, όπως η FIAT Mirafiori, και η μετάβαση στο μεταφορντικό[5] αυτοματοποιημένο εργοστάσιο, ως σημείο κορύφωσης της επιτάχυνσης της τάσης αύξησης της οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου, έχει αναδιαμορφώσει το ταξικό τοπίο του καπιταλισμού. Η μακραίωνη διαδικασία με την οποία οι αγρότες μετατράπηκαν σε βιομηχανικούς εργάτες έχει φθάσει κατά τη μεταφορντική παραγωγή στο τελικό της στάδιο. Ο μεταφορντισμός έχει επίσης συνεπιφέρει τόσο τη συνέχιση και την επιτάχυνση της ανασύνθεσης της εργατικής τάξης, κατά την οποία η εργατική δύναμη μετατοπίζεται όλο και περισσότερο από τον βιομηχανικό τομέα στον τομέα των υπηρεσιών, και έχει μετασχηματίσει την παραδοσιακή μαρξιστική διάκριση μεταξύ παραγωγικής και μη-παραγωγικής εργασίας.

Η παγκόσμια τάση μετατόπισης της εργασίας από την επαρχία και τη γεωργία στις πόλεις (αστικοποίηση) έχει επιταχυνθεί τις τελευταίες δεκαετίες και επεκτείνεται από τα παραδοσιακά βιομηχανικά κέντρα (Δυτική Ευρώπη και Βόρειος Αμερική) για να καταστεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Ενώ αυτή η μαζική μετανάστευση από την επαρχία στις πόλεις οδήγησε προηγουμένως στη μετατροπή ενός πολυπληθούς αγροτικού πληθυσμού σε βιομηχανικούς εργάτες, στη σημερινή εποχή αυτή η μετατροπή προσλαμβάνει δύο διακριτές μορφές. Η πρώτη είναι η συνέχιση της μετακίνησης αγροτικής εργασίας προς τα εργοστάσια -μια διαδικασία που τώρα περιλαμβάνει την Ανατολική Ευρώπη, την Ασία, τη Λατινική Αμερική και επίσης την Αφρική- η μετατροπή του αγρότη σε βιομηχανικό εργάτη, σε προλετάριο. Ωστόσο, σε αυτή την τάση πρέπει να προστεθεί μια άλλη, δυνητικά ακόμη μεγαλύτερη: τη μετακίνηση αγροτικών μαζών από τη σημερινή ερημωμένη επαρχία -υπό την επίδραση της παγκόσμιας αγοράς τροφίμων, στην οποία όλα τα πλεονεκτήματα ανήκουν στη βιομηχανία μεταποίησης αγροτικών προϊόντων- σε παραγκουπόλεις και φτωχογειτονιές, σε ταχύτητα αυξανόμενους αστικούς οικισμούς. Το δεύτερο κύμα αγροτών μεταναστών είναι καταδικασμένο στη χρόνια ανεργία (ή, στην καλύτερη περίπτωση, στην υποαπασχόληση), επειδή η μετανάστευσή του συμπίπτει με μια δραματική μείωση της ζήτησης ανειδίκευτης μισθωτής εργασίας σε όλο και περισσότερο αυτοματοποιημένα εργοστάσια. Παρά την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής[6] οι θέσεις εργασίας στη βιομηχανία -ακόμα και στον Τρίτο κόσμο, όπου το βιομηχανικό κεφάλαιο προσελκύεται από το κίνητρο της φθηνής εργασίας- δεν μπορούν να αυξάνονται τόσο γρήγορα όσο η συρροή των αγροτών μεταναστών στις πόλεις. Ως εκ τούτου παρατηρείται η γοργή αύξηση του πληθυσμού της εργατικής δύναμης που το κεφάλαιο δεν χρειάζεται, παρά το γεγονός ότι αυτή είναι εν αφθονία διαθέσιμη προς εκμετάλλευση σε μεγάλο αριθμό και με χαμηλούς μισθούς.

Στη μετατόπιση της εργατικής δύναμης από τη βιομηχανία σε θέσεις εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών κατά την περίοδο της μεταφορντικής παραγωγής πρέπει επίσης να προστεθεί ένα νέο φαινόμενο, το οποίο αντιστοιχεί στη χρόνια ανεργία των μεταναστών αγροτών που κατακλύζουν τα παγκόσμια αστεακά συγκροτήματα. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας μάζας χρονίως ανέργων βιομηχανικών εργατών οι οποίοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά για να αντικαταστήσουν αυτούς που έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας της αυτοματοποίησης ή της μετεγκατάστασης των εργοστασίων σε χώρες με χαμηλούς μισθούς (ή, όπως και να ‘χει, βρίσκονται χωρίς δουλειές που να μπορούν να προσφέρουν ένα παρεμφερές βιοτικό επίπεδο). Σ’ αυτή τη μάζα των μονίμως ανέργων βιομηχανικών εργατών, των οποίων η εργατική δύναμη δεν έχει καμία αξία για το μεταφορντικό κεφάλαιο, μπορεί τώρα να προστεθεί και ένα νέο κύμα εργατών στον τομέα των υπηρεσιών που οι εργασίες τους όλο και περισσότερο αυτοματοποιούνται ή «εξάγονται».συνέχεια

Χέγκελ και γενική λογική

Από την ιστοσελίδα:http://dieaufhebung.blogspot.gr/

Θέτω προς διάλογο κάποιους προβληματισμούς μου ως προς το πώς αποτιμάμε τον Χέγκελ. Στις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει πολύ πιο εκτεταμένο κείμενο που θα θέτει το θέμα άρσης της αντίθεσης γνωσιολογίας-οντολογίας εντός της επιστήμης της Λογικής.

Στην Εισαγωγή του 57 ο Μαρξ ασκώντας κριτική στον Χέγκελ λέει ότι η ανάβαση από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο είναι «οικειοποίηση του συγκεκριμένου» και όχι «γένεση του συγκεκριμένου»(σελ.67). Ο Χέγκελ στην εισαγωγή της Μεγάλης Λογικής λέει ότι η Λογική «είναι η έκθεση του θεού ,όπως υπάρχει στην αιώνια ουσία του πριν πλασθούν η φύση και ένας πεπερασμένους νους». 

Ο Ιλιένκοφ αναφέρει το συγκεκριμένο απόσπασμα και το χαρακτηρίζει «αποπροσανατολιστικό»(Διαλ. Λογ. Σελ. 129) αν θέλουμε να κατανοήσουμε τι είναι νόηση στον Χέγκελ και μάλιστα λίγο παρακάτω λέει «Η νόηση ,στην οποία αναφέρεται ο Χέγκελ, αποκαλύπτει τον εαυτό της στα έργα των ανθρώπων με όχι λιγότερη σαφήνεια ,απ’ ότι στις λέξεις ,στις σειρές των όρων και στους συνυασμούς των λέξεων»(στο ίδιο 134).

 Ένας αμερικανός στοχαστής(Τονι Σμιθ-ασχολείται με λογική του Κεφαλαίου) λέει ότι ο Χέγκελ στην λογική χρησιμοποιεί συχνά τον όρο «θεός» για εκλαϊκευση και είναι σαν να εξετάζει την Ιδέα(3^ο επίπεδο απόλυτου πνεύματος) από την σκοπιά της «παράστασης»(Vorstellung, 2^ο επίπεδο απόλυτου πνεύματος που αντιστοιχεί στην θρησκεία). Ο ίδιος ο Λένιν στα φιλοσοφικά τετράδια λέει ότι στο κεφάλαιο της απόλυτης ιδέας ,όπου θα περίμενε κανείς να μιλά ο Χέγκελ για τον θεό, δεν αναφέρεται ούτε μια φορά η λέξη θεός(σελ. 215).

η συνέχεια..

Ο κομμουνισμός ως τάση, κίνημα και νέα κοινωνία

Αλήθεια πως μπορούμε να δούμε και να συναντήσουμε το κομμουνισμό.  Και δεν μιλάω για τον κομμουνισμό ως μια άπιαστη ουτοπία ή για την δυστοπία του σοβιετικού μπλοκ. Ιδιαιτέρα η τελευταία είχε τόση σχέση με τον κομμουνισμό όσο σχέση έχει με τα ιδεώδη του χριστιανισμού η εκκλησία,  σε όλες τις εκδοχές.

Μιλάω για τον κομμουνισμό ως τάση ανατροπής και χειραφέτησης στο σήμερα. Τον κομμουνισμό ως ένα πραγματικό κίνημα που αίρει την καπιταλιστική πραγματικότητα. Και ως μια νέα- εντελώς καινούργια- μετακαπιταλιστική κοινωνική και οικονομική διάρθρωση της παγκόσμιας κοινωνίας, για ένα εντελώς νέο τρόπο παραγωγής, σκέψης, ζωής και ύπαρξης.

Για αυτό το λόγο προσεγγίζω το κομμουνισμό ως τρεις οντολογικές κατηγορίες που συναρθρώνονται χρονικά τόσο ως αυτόνομα πεδία αλλά και σε διαλεκτική αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους.

O 5ος τόμος της Μαρξιστικής σκέψης

κατεβάστε το PDF ολόκληρου του τόμου

http://www.marxistikiskepsi.gr/index.php/el/marxistiki-spepsi-tomos-5os